Opción zen (Calvino -Italo, claro- diría aristocrática). A lóxica é doada: se zen, logo Rothko, logo sen título, logo monocroma, logo liricamente cunqueiriana. Hai unha Rothko Chapell en Houston que alberga nun edificio moi xeométrico e espido de calquera ornamento obras do artista e sons de Morton Feldman para facilitar a viaxe espiritual do espectador/visitante/turista. Pero a dor do negro está máis en Soulages, está máis en Hartung, está incluso máis en Motherwell e, ate me atrevería a dicir que tamén neles está máis Cunqueiro. Aínda así, asociar negro con dor é unha evidente expresión do que somos: heredeiros dunha pesada carga greco-latina-cristiana e de Santa Compaña fisterrena.
p.d.: pido desculpas se algo do que aparece neste comentario pode resultar ofensivo para a sensibilidade extrema de Yolanda.
A cuestión é sabela controlar, para non caer. ti decides se te doe ou non (falando sicoloxicamente) kiños
ResponderEliminarOpción zen (Calvino -Italo, claro- diría aristocrática). A lóxica é doada: se zen, logo Rothko, logo sen título, logo monocroma, logo liricamente cunqueiriana.
ResponderEliminarHai unha Rothko Chapell en Houston que alberga nun edificio moi xeométrico e espido de calquera ornamento obras do artista e sons de Morton Feldman para facilitar a viaxe espiritual do espectador/visitante/turista.
Pero a dor do negro está máis en Soulages, está máis en Hartung, está incluso máis en Motherwell e, ate me atrevería a dicir que tamén neles está máis Cunqueiro.
Aínda así, asociar negro con dor é unha evidente expresión do que somos: heredeiros dunha pesada carga greco-latina-cristiana e de Santa Compaña fisterrena.
p.d.: pido desculpas se algo do que aparece neste comentario pode resultar ofensivo para a sensibilidade extrema de Yolanda.