Aínda fican varias viaxes que contarvos, mais antes de nada cólovos dous haikus dunha colección de cen, todos fillos do inxenio de Masaoka Shiki, poeta e teórico xaponés de finais do século XIX e comezos do XX que morreu novo de tise e que reformulou e revolucionou completamente o xénero.
Ikutabi ka
Iuki no fukasa
Tazune keri
Cantas veces preguntei
Qué profunda era
A neve
Qué profunda era
A neve
Hitori jae no
Kusa minna hana to
Narini keri
Kusa minna hana to
Narini keri
A herba reverdece
Sen axuda de ninguén
A flor florece
Sen axuda de ninguén
A flor florece
"sen axuda de NINGUÉN" cabrito!!!!!!!, e despois chámasme filólogo fascista. Prefiro os haikus que hai no Home Inédito.
ResponderEliminarRAmón
Vale, castrón candensis... xa sabes que prestaba moi pouca atención nas aulas de galego da secundaria, e que teño que porme as pilas... xD
ResponderEliminar¿A profundidade da neve?
ResponderEliminarBoa pregunta para estes días de verán.
Recomendo eu tamén vivamente a Shiki, un dos meus favoritos.
ResponderEliminarO vindeiro 29 de novembro (se a gripe A mo permite), parto para Xapón. No meu percorrido unha pequena estancia no monte Koya, un dos lugares da travesía de Basho.
Kiri no ka ya
taimatsu sutsuru
yama-katsura
árbores de katsura na montaña
tiramos os fachos
cheiro a néboa
Jya Mata ato de! (até a vindeira)