Por estes días estou a ler a monumental 'La Revolución Rusa (1891-1924). La tragedia de un pueblo', do historiador de Cambridge Orlando Figes. Como podedes supoñer pola escolla de título (e máis aínda coñecendo o nome do traductor ao español...), a versión dos feitos é claramente negativa, sobordinándoos á teodicea da democracia liberal-burguesa tan grata para o autor. E nembargantes, é a obra dun profesional, e malia o sesgo ideolóxico, demostra ser de gran interese.
Lendo sobre os precursores xacobinos e populistas de Lenin, aparece no ano 1862 a seguinte proclama de Zaichnevsky. O seu caracter premonitorio apenas require comentario...
Cedo, moi cedo, chegará o día en que comezaremos a enarbolar o grande estandarte do futuro, a bandeira vermella, e co poderoso brado de "¡Viva a República Rusa social e democrática!" avanzaremos cara o Pazo de Inverno para exterminar a tódolos seus habitantes. Pode que sexa suficiente con matar únicamente á familia imperial, é dicir, arredor dunhas cen persoas; mais tamén pode suceder, e isto é o máis probábel, que tódolos partidarios do Imperio se arremuíñen coma un só home arredor do tsar, porque para eles será un asunto de vida ou morte. Se isto sucede, coa fé en nós mesmos e coa nosa forza, apoiados polo pobo e no glorioso futuro de Rusia (cuxo destino é ser o primeiro país que leve adiante o triunfo do socialismo), lanzaremos o berro de batalla: "Ás machadas" e mataremos aos partidarios do Imperio cunha misericordia non maior da que eles nos amosan agora. Matarémolos nas prazas, se os suxos porcos ousan aparecer por alí. Matarémolos nas súas casas, matarémolos nas estreitas rúas das cidades, matarémolos nas avenidas das capitais, matarémolos nas aldeas. Lembrade: calquera que non estexa connosco é o noso inimigo, e calquera método pode ser empregado para exterminar aos nosos inimigos.
