sábado, março 31, 2012

Libros do Mes

Repensar la educación, de Inger Enkvist [E]

The Flowering Plum and the Palace Lady, de Hans H. Frankel

Pompeya, la ciudad desaparecida I de Time-Life [R]

Pompeya, la ciudad desaparecida II de Time-Life [R]

Rashōmon and Seventeen Other Stories de Akutagawa Ryūnosuke

Tales of Moonlight and Rain, de Ueda Akinari

Aztecas, sangre y esplendor I de Time-Life [R]

Aztecas, sangre y esplendor II de Time-Life [R]

The Cambridge Companion to Greek Tragedy, de P.E. Easterling (ed.) [E]

Sugawara no Michizane and the Early Heian Court, de Robert Borgen

*Dawn to the West: Japanese Literature of the Modern Era (poetry, drama, criticism) de Donald Keene

domingo, março 25, 2012

Reseñas - The Cambridge Companion to Greek Tragedy

The Cambridge Companion to Greek Tragedy

P.E. Easterling (editor)

1997, Cambridge University Press

* * * (regular/ben)

Estudos en monografías algo dispersas (e algo posmodernas) arredor da Traxedia grega.

O formato anglosaxón do 'companion' refírese a unha tipoloxía moi variada de libros, que só teñen como eixo común o da súa presunta función ancilar sobre o tema que tratan. Quérese dicir, a súa vocación é a de ser complementos, anotacións, aclaracións sobre un obxecto de estudo amplo.

Como digo, a súa forma pode ser moi diversa. Así, o Indiana Companion to Classical Chinese Literature, por exemplo, é un diccionario de autores, xéneros, formas e obras das letras chinesas arcaicas. Postmodernism: a reader de Thomas Docherty é unha colectánea de artigos, ensaios e fragmentos das meirandes e máis sobranceiras figuras no eido; E o libro que nos ocupa é unha serie de monografías algo ceives sobre a traxedia grega clásica.

A priori, teño que dicir que o libro que recopila artigos é un formato que cada vez me gusta menos, anque entendo que resulta mais cómodo de levar adiante que un estudo exaustivo por parte dun só investigador arredor dunha area de coñecemento. As monografías están ás veces mal fiadas e mal conectadas, reiteran os mesmos temas ou son dun contido tan académico e especializado que non engaden moito aos lectores que quixeran ter unha visión xeral e un libro de consulta. En parte, este problema aqueixa ao Cambridge Companion. Dividido en tres seccións, os artigos da primeira parte céntranse na traxedia 'histórica'; os da segunda entran algo (anque non moito) a comentar obras concretas e algúns outros aspectos de socioloxía e pensamento; os da terceira reflexionan por extenso sobre a recepción e adaptacións da traxedia en tempos posteriores.

Os estudos son todos de certo interese, anque agás os da primeira parte, o certo é que non axudan a ter unha visión moi detallada da Traxedia ática. As obras non son obxecto de comentario ou estudo minucioso (agás aspectos moi concretos que lle interesan a algún dos autores participantes) e a sección sobre recepción é demasiado extensa para o meu gusto: se leo un libro sobre este tema, o que me interesa de verdade é o espectáculo teatral-literario do século V a. C., e moi pouco as lecturas posteriores e reapropiacións que se fixeron del. Nisto confeso a deformación clasicista que é patrimonio do voso reseñador, e que o me fai moi hostil aos elementos de discurso posmoderno que tamén fan entrada soterrada no libro (relativismo e limitación histórica das interpretacións da traxedia, sobrevaloración dos seus aspectos 'deconstructivos', liminais, etc...).

Con todo, non sería facerlle xustiza ao volume o menosprezar a calidade académica dos seus artigos e o interese puntual de varios destes. Mais globalmente, teño a impresión de que o companion da editorial Blackwell arredor do mesmo tema toca en mais detalle tanto as obras coma unha visión minuciosa de tódolos aspectos da traxedia grega da antigüidade.

sábado, março 24, 2012

sábado, março 10, 2012

Flor de Palma

Na constante brisa oceánica, estendeu o voluminoso dicionario inglés, e deixoulle á punta do dedo atopar palabras para el.

Talaria: unha sandalia con ás
Tale: un conto
Talipot: unha palmeira de cocos nativa das indias orientais. Tronco de arredor de 50 a 100 pés de altura, as follas empregadas coma parachuvas, abanos, sombreiros, etc. Florece unha vez cada 70 anos...

A súa imaxinación pintoulle un vívido retrato desta flor. Logo esperimentou unha descoñecida sensación a rañarlle na gorxa, e antes de que se decatase, deixara caer unha masa de flema sobor do dicionario. Flema? Mais non era flema. Pensou na brevidade da vida, e máis unha vez imaxinou a flor do cocoteiro, a flor desta palmeira ascendendo ao mais alto lonxe, máis alá do océano.

Akutagawa Ryūnosuke, Rashōmon and Seventeen Other Stories