The Cambridge Companion to Greek Tragedy
P.E. Easterling (editor)
1997, Cambridge University Press
* * * (regular/ben)
Estudos en monografías algo dispersas (e algo posmodernas) arredor da Traxedia grega.
O formato anglosaxón do 'companion' refírese a unha tipoloxía moi variada de libros, que só teñen como eixo común o da súa presunta función ancilar sobre o tema que tratan. Quérese dicir, a súa vocación é a de ser complementos, anotacións, aclaracións sobre un obxecto de estudo amplo.
Como digo, a súa forma pode ser moi diversa. Así, o Indiana Companion to Classical Chinese Literature, por exemplo, é un diccionario de autores, xéneros, formas e obras das letras chinesas arcaicas. Postmodernism: a reader de Thomas Docherty é unha colectánea de artigos, ensaios e fragmentos das meirandes e máis sobranceiras figuras no eido; E o libro que nos ocupa é unha serie de monografías algo ceives sobre a traxedia grega clásica.
A priori, teño que dicir que o libro que recopila artigos é un formato que cada vez me gusta menos, anque entendo que resulta mais cómodo de levar adiante que un estudo exaustivo por parte dun só investigador arredor dunha area de coñecemento. As monografías están ás veces mal fiadas e mal conectadas, reiteran os mesmos temas ou son dun contido tan académico e especializado que non engaden moito aos lectores que quixeran ter unha visión xeral e un libro de consulta. En parte, este problema aqueixa ao Cambridge Companion. Dividido en tres seccións, os artigos da primeira parte céntranse na traxedia 'histórica'; os da segunda entran algo (anque non moito) a comentar obras concretas e algúns outros aspectos de socioloxía e pensamento; os da terceira reflexionan por extenso sobre a recepción e adaptacións da traxedia en tempos posteriores.
Os estudos son todos de certo interese, anque agás os da primeira parte, o certo é que non axudan a ter unha visión moi detallada da Traxedia ática. As obras non son obxecto de comentario ou estudo minucioso (agás aspectos moi concretos que lle interesan a algún dos autores participantes) e a sección sobre recepción é demasiado extensa para o meu gusto: se leo un libro sobre este tema, o que me interesa de verdade é o espectáculo teatral-literario do século V a. C., e moi pouco as lecturas posteriores e reapropiacións que se fixeron del. Nisto confeso a deformación clasicista que é patrimonio do voso reseñador, e que o me fai moi hostil aos elementos de discurso posmoderno que tamén fan entrada soterrada no libro (relativismo e limitación histórica das interpretacións da traxedia, sobrevaloración dos seus aspectos 'deconstructivos', liminais, etc...).
Con todo, non sería facerlle xustiza ao volume o menosprezar a calidade académica dos seus artigos e o interese puntual de varios destes. Mais globalmente, teño a impresión de que o companion da editorial Blackwell arredor do mesmo tema toca en mais detalle tanto as obras coma unha visión minuciosa de tódolos aspectos da traxedia grega da antigüidade.
