segunda-feira, dezembro 31, 2012

A alma escolle a súa propia compaña

Con estas verbas comeza o recitado que, a carón do mar, fai Ramón Blanco dun anaco do seu Emily on the road. A xira do libro entra na súa recta final, cunha pequena serie de recitais a comezos de xaneiro, mais contamos con ir ilustrando de xeito virtual os recitais xa feitos, xunto cuns videos con preguntas e respostas arredor do libro que gravamos a comezos da xira e aínda non tivemos tempo de montar. Eis un aperitivo privilexiado para vós, que podedes acompañar, de gustardes, coas reflexións escritas que o autor pendurou recentemente na súa bitácora arredor do nacemento do poemario en cuestión.


Libros do Mes

Kwaidan de Lafcadio Hearn [E]

The Nō Plays of Japan de Arthur Waley [E]

Gagaku. Court Music and Dance de Masataro Togi

The Grand Scribe’s Records, vol. 1 de Ssu-ma Ch’ien / William Nienhauser (ed.)

The Cambridge History of China vol. 3: Sui and T’ang China de Dennis Twitchett e John K. Fairbank (eds.) [E]

*Japanese Nō Dramas de Royall Tyler (tr.) [R

*Kukai: Major Works de Yoshito S. Hakeda [E]

*Soledades, de Luis de Góngora

segunda-feira, dezembro 24, 2012

Reseñas - Gagaku

Gagaku. Court Music and Dance

Masataro Togi, William P. Malm (introducción)

1971, Weatherhill

* * * * (bo)

Unha moi boa introducción á antiquísima danza e á música clásica da corte xaponesa.

Dentro do que son as artes performativas do Xapón, algunhas son máis coñecidas que outras. Case todos escoitaron falar algunha vez dos teatros kabuki e noh, e quizaves do de monicreques (joruri, ou bunraku). Mais soamente os máis avanzados na materia teñan escoitado falar do gagaku e do bugaku, as máis que milenarias artes de música e danza que chegaron á corte xaponesa arredor do século VIII da nosa era procedentes das prácticas artísticas da chinesa dinastía T'ang e que sobreviviron dende entón, mais ou menos fosilizadas e ritualizadas, no mundo pechado da corte imperial.

No pequeno volume de Masataro Togi (non pasa moito das 200 páxinas) temos unha eficaz intruducción a este arte: dividido en tres capítulos, o primeiro (artellado como unha conversa do músico cos espectadores antes dunha función) explícansenos os rudimentos do gagaku, as súas clasificacións, os instrumentos que emprega, os traxes e máscaras, e danse algúns detalles dun par de danzas. Na segunda parte temos unha historia do gagaku dende a súa chegada a Xapón ata a restauración de Meiji (1868). Na derradeira faise unha pequena perspectiva do arte dende Meiji ata a actualidade.

Nembargantes, o texto é realmente breve, xa que a metade, alomenos, do volume, está adicado a ilustracións do texto: as fotos (en branco e negro máis tamén en cor) dannos unha idea da suntuosidade e da beleza estética do gagaku, fan palpábeis as estrañas máscaras e instrumentos, e enriquecen en grande maneira a lectura.  

O único defecto desta pequena xoia, alén do seu pequeno tamaño (imaxino que haberá volumes máis extensos, mais desgraciadamente sen traducir á lingua inglesa) é a falta dun acompañamento sonoro e visual das danzas e da música, anque o tal é un erro sinxelamente subsanábel grazas ás novas tecnoloxías. Só en youtube podedes atopar videos de non menos dunha trintena destas danzas antiquísimas, co que poderedes enriquecer a lectura e facervos unha idea máis exacta da arte en cuestión.

O gagaku é un dos patrimonios inmateriais da humanidade (cortesía da UNESCO). Non se me ocorre mellor adro para o seu coñecemento e disfrute que este volume, xunto cun documental do que xa vos teño falado e que tamén toparedes na rede, se vos pica o vezo por esta arte.




segunda-feira, dezembro 17, 2012

Recalada - Navy Bar

O sábado pasado a xira 'Emily on the Road' tivo a ocasión de recalar na cidade olívica, mais concretamente no local da asociación cultural Bou Eva, no que resultou unha estupenda velada cun público entregado, e unha ocasión de reencontro -después de tantos años- con Oriana e Alberto.  Non desaproveitedes a ocasión de visitar o local social se pasades por Vigo!

Trala lectura completa de onte á noite no Fina Stampa (Noia), a xira vai chegando á súa fin, mais as presenzas virtuais hanse intensificar cando en breve comecemos a pendurar videos dos actos. Dende esta bitácora en concreto iremos insertando os anacos dunha longa entrevista que tivo lugar pouco despois da saída do libro e que de seguro han axudarvos na navegación literaria das súas páxinas...