Comezaba o curso 2010/2011, que ía ser o do meu ano en prácticas e primeiro tamén do meu traballo a tempo completo. Nas entradas literarias daqueles días, porén, nin releo referencia algunha á experiencia das primeiras aulas e reunións en Ribeira e Compostela. O meu horario incluía dous grupos de Intermedio 1 (o primeiro bastante numeroso: serían pouco menos de 30 alumnos), un grupo pequeniño de Básico 1 e outro por determinar (logo de dous meses, concretouse nun curso de nivel Intermedio 2 para profes). Nunca esquencerei os comezos da primera sesión lectiva, na aula "Exeria" do IES Número 1 de Ribeira: o agochado terror e pánico escénico, a morea de caras fitándome, o fervido repasar do lesson plan no libro e na cachola... O certo é que o primeiro ano foi un bo chisco estresante, como cando tes que aprender da nada a facer un traballo por primeira vez. Os resultados penso que foron dignos anque, dende a perspectiva do hoxe, moi mellorábeis, e agardo que os meus discentes daquela, moitos dos cales lembro con bastante claridade, non sufriran en demasía os meus primeiros e algo perdidos pasos docentes.
Tampouco presentes nas entradas están os trámites para traer á miña wife to be dende o Xapón, enrolándoa nun máster de edición de textos da USC, ou os traballos e os días no suplemento cultural do ABC, entre os que estaba a reseña da Antítese Nativa, de Manuel López. De seguir dito suplemento en pé, habían faltarme meses para todas as reseñas a publicar de Manuel hoxe, tras un par de anos en que recibiu mancheas de premios e outras tantas publicacións - o derradeiro comunicoumo un par de días atrás: o XXV Premio Avelina Valladares de Poesía.
Estes días Noriko anda traballando por Portugal, e xa mercou algúns pasteis de Belém e goiabada para traer de volta este xoves á noite. O ouruboros conecta en eterno retorno cunha das entradas daquel setembro, precisamente adicada á larpeirada lusitana que tanto me gorentaba e gorenta. É que coma dicía o poeta de Sulmo, omnia mutantur, nihil interit.
