A Lois Pereiro descubrírao o Mantedor anos atrás por mediación dunha rapaza hippie da que estaba tola e inútilmente namorado. A cinza daquel incendio fica seguramente nunha ledicia mutua pola rescate dunha das figuras poéticas máis interesantes que deron as nosas letras nos últimos anos...
O desamor, brutal amputación
ou atrofia dun soño maltratado,
debería ser sempre un íntimo ritual
representado en salas clandestinas.
Interpretando orgánicos monólogos
recitaríamos con fluidez a dor interna
dos nosos tristes ósos
cando o amor se dilúe en hemorraxias
de líquidos desexos
abortados.
Sem comentários:
Enviar um comentário