Alguén comentou unha vez que a seda delgada non era satisfactoria coma material para envolver rolos de pergamiño porque rachaba con facilidade. Pola contra, o monxe Ton'a respondeu: "É tan só cando o envoltorio de seda esmirfou por enriba e por enbaixo e cando a madrepérola caeu do rolo cando podemos dicir que o pergamiño é fermoso". Esta opinión amosa o excelente gusto deste home. Habitualmente a xente di que unha colección de libros resulta fea se tódolos volumes non son do mesmo formato; mais tiven ocasión de impresionarme coas verbas do abade Kōyū, que dicía: "É típico dunha persoa carente de intelixencia o porfiar en ter coleccións completas de tódalas cousas. Os conxuntos incompletos son mellores."
En tódalas cousas, con indiferencia do que sexan, a uniformidade é indesexábel. Deixar algo incompleto faino interesante, e da a sensación de que aínda fica espazo para o crecemento. Unha vez alguén me dixo que "incluso cando constrúen o pazo imperial, sempre deixan un anaco por rematar". Nas escrituras dos filósofos antigos tanto do Budismo coma do Confucianismo hai tamén sempre moitos capítulos desaparecidos.
Yoshida Kenkō, Tsurezuregusa (Ocorrencias dun ocioso)
Sem comentários:
Enviar um comentário