sábado, abril 01, 2017

O Vernero que foi - Febreiro/Marzo '06

Estes dous meses de tempo atrás foron moi productivos no que á escrita dixital se refire; entre a presada de 16 entradas topamos un pouco de todo: anacos de libros que estaba lendo, libros que quería ler/mercar, dúas estampas de Kandinsky, un dos meus pintores favoritos de sempre, algunha creación pseudoliteraria...

Creo non ter falado en ningures do nacemento desta paixón polo artista ruso; no remoto 1998 en que estudaba Historia da Arte en COU, o final dunhas fotocopias incluía un comentario dunha pintura do autor -ningunha das súas pezas máis sonadas; pode que fose unha fotocopia en branco e negro da súa primeira acuarela abstracta, de 1910-; o caso é que me plantexei daquela levar a cabo o esforzo intelectual e estético por entender e quizaves aprezar a imaxe, con tanto éxito que as poucos meses xa estaba escribindo artigos encol da abstracción na nosa revista do instituto, e uns meses máis tarde ía ler con devoción as páxinas de 'Do Espiritual na Arte' e dun volume-antoloxía-estudo moi iluminador e colorista da editorial Taschen. Reloxo do tempo acelarado un pouco máis, e temos unha lámina, Amarelo-Vermello-Azul, de 1925 que durante moitos anos adornou a habitación do meu primeiro piso universitario. Porén, na primavera do 2006 estaba acubillado na minúscula cova en Xeneral Pardiñas que foi o meu segundo fogar santiagués, desta volta, sen cartaces nas paredes mais cunha minúscula sala con televexo dende a que vía con interese noticias en inglés e capítulos de House MD.

As citas e fragmentos permítenme unha reconstrucción parcial daqueles libros do(s) me(se)s: algúns eran cousa da carreira, e da última materia de literatura que cursaba (Huckleberry Finn, de Mark Twain, Wide Sargasso Sea, de Jean Rhys); outros, ferrinadas varias (o seu último libro, Contra Maquieiro, que me resultara un chisco decepcionante, e a entretida entrevista con Méndez Ferrín de Salgado e Casado, en Sotelo Blanco, na que se reparte leña a esquerda e dereita); algo de historia colábase tanto na vertente máis clásica (Historia Augusta) coma na posmoderna (O queixo e os vermes, de Carlo Ginzburg), e algún antollo persoal (Os Versos Satánicos, de Salman Rushdie e After Theory, de Tomas Docherty).  

Unha cita de Lord Dunsany lembrando os días con David e Ewa en Compostela conecta cunha compra relativamente recente; é difícil atopar edicións de bo papel e tapas duras deste autor irlandés que tanto me gorenta, polo que me tiven que conformar con esta antoloxía, que agora toca ler; conectan tamén as viaxes oníricas do irlandés coa inminente visita ao compartismo que tiña planeada para a Semana Santa daquel ano en terras italianas...

Sem comentários: