Libros do Mes

*Ancient China: A History de John S. Major e Constance A. Cook [E]

*Shih-ching de Ezra Pound (tr.)

*The Book of Songs, de Confucio (ed.) e Waley (tr.) [R]

*Algebra: Structure and Method de R. Brown, M.P. Dolciani et al.

*A Practical English Grammar de A.J. Thomson e A.V. Martinet

*The Routledge Encyclopedia of Language Teaching and Learning de Michael Byram (ed.) [E]

*The Practice of English Language Teaching de Jeremy Harmer

*The Princeton Companion to Mathematics de Timothy Gowers (ed.)

To maken vertu of necessitee

Un recente artigo nun xornal xeralista manifesta a súa sorpresa (e un chisco de narcisismo autocompracente implícito) arredor do escaso interese dos alumnos estadounidenses polas línguas estranxeiras; aparentemente, só un 20% dos estudantes de colexios públicos dalá aprende outra língua na etapa escolar, fronte ao 92% dos europeos. Porén, a comparativa, como a mesma nova recoñece, é un tanto inxusta. Alén da pequena minoría que abraza as virtudes do multilingüismo e se somete aos seus rigores, o certo é que en Europa simplemente facemos da necesidade virtude. Un habitante do noso continente difícilmente pode vivir á marxe doutras línguas dado que a súa, por moi poderosa que sexa e moitos falantes que teña, é unha de tantas, e (agás o inglés), non é unha koiné internacional efectiva, e en moitos casos, terá que compartir espazo e co-oficialidade con outras línguas do estado. Os EEUU, ao contrario que a Unión Europea, son a more perfect union na que a língua de Shakespeare fai de indiscutíbel cemento común, e onde a necesidade de línguas estranxeiras para moverse dentro do estado é inexistente; a maiores, as posibilidades laborais fóra son máis limitadas do que as europeas, e aínda neses casos, é posíbel manexarse só en inglés agás en postos moi específicos.

Saber idiomas é unha evidente riqueza intelectual para os que se molestan en aprendelos, mais tamén requiren dun enorme esforzo non trivial (e maior dependendo da dificultade percibida da(s) lingua(s) a aprender), que se pode adicar, na falta de estímulo, a aprender moitas outras cousas. Un docente de línguas estranxeiras coma o que lles escrebe pode considerar que entre as grandes prioridades formativas está coñecer ben alomenos unha língua estranxeira, con innumerábeis virtudes utilitarias e non utilitarias, mais sería inxenuo non recoñecer que non son esas virtudes as que van a explicar motivacións e as situacións sociais multilingües.

Notas ao Decreto

Onte saiu publicado no DOGA o Decreto 81/2018 do 19 de xullo que establece o currículo dos diferentes niveis de idiomas que se imparten nas Escolas Oficiais de Idiomas. Aínda estou a botarlle unha olladela, e vou aproveitar para tomar notas e facerme preguntas arredor dalgúns dos seus contidos  segundo os vaia lendo.

Artigo 8: Acceso e matrícula

4. Os certificados oficiais acreditativos dos niveis de coñecemento da lingua galega, Celga 1, Celga 2, Celga 3 e Celga 4 permitirán o acceso, respectivamente, ás ensinanzas de galego dos niveis intermedio B1, intermedio B2, avanzado C1 e avanzado C2. 

Isto creo que é novo; cando eu cursara o B2 de Galego, a titulación requerida para o acceso era o Celga 4. O novo parece máis lóxico, anque podería xerar unha avalancha de matriculados no C2 de galego. 

O decreto (alomenos nesta parte) non fala dos accesos que darán os diplomas de entidades privadas (Cambridge sinaladamente) ou as titulacións universitarias. De novo, cando me matriculei por libre para o B2 de inglés, daquela non había posibilidade, creo, de matricularse directamente no C1 ou C2 (que non se impartía) incluso coa licenciatura en inglés (alomenos, na modalidade libre; tería que consultar no caso da oficial).

Artigo 11: Certificacións

"... a consellería competente en materia de educación determinará as condicións en que o profesorado especialista en linguas estranxeiras deba participar na elaboración, administración e avaliación das probas para a obtención dos certificados dos niveis básico A1 e básico A2 dos idiomas que se determinen".

O interesante desta nota é que parece deixar a porta aberta a que 'profesorado especialista en línguas estranxeiras' (e non só profesorado de EOI; os de secundaria?) tamén avalíe e certifique os niveis básicos de línguas. É un desexo que ven de atrás (xa a consellería o tentara infructuosamente cunha especie de tribunais paritarios secundaria-eoi para avaliar e certificar alumnado de secundaria. A inclusión eiquí pode ser un brinde ao sol ou agochar unha nova concretización disto).

Na mesma liña, a Disposición adicional cuarta (Extensión da orferta educativa) no punto dous afirma, logo de dicir que tentará gradualmente extender as ensinanzas de EOI a tódalas comarcas de Galicia, que

"a consellería competente en materia de educación deberá determinar as condicións en que se poida impartir o nivel básico noutros centros docentes públicos, seguindo criterios de equidade territorial en materia de educación e emprego".

O Vernero que foi - Agosto '07

Na primeira metade de agosto seguía o meu periplo por terras estonias, con pequenas menas de satisfacción no medio da densa ganga de frustracións e incomodidades. Entre as primeiras estivo o visionado da película dos Simpsons en versión orixinal subtitulada, co acompañamento dunha botella de gaseerimata vesi, o paseo turístico pola cidade vella de Tallinn, a compaña de Reda e un instante máxico de satori baixo unha chuvia de verán, camiño da casa, fitando a un porcoespiño cruzando a estrada. O cansazo físico e intelectual das viaxes secaría a miña escrita virtual logo de mediados do mes.

Imaxino que ese ano non asistín ao que para daquela xa era un dos meus rituais, interrompido nos últimos anos: a asistencia ás Viñetas desde o Atlántico, o festival de cómic que se leva celebrando dende 1998 na Coruña. Non estou no certo de se asistín á primeirísima edición, anque seguramente sí á segunda e/ou terceira, cando aproveitaba para facer a longa viaxe na compaña de Daniel Sóñora, Rafa e Antón entre outros, parte da tribo friki e aficionada á banda deseñada de ex-alumnos do Virxe do Mar. Sí lembro a primeira visita con enorme e sorprendente claridade, incluíndo o percorrido por librarías de segunda man (algúns exemplares dos meus anaqueis datan daquela) e estar parolando na derradeira sala do Kiosko Alfonso, que daquela era espazo suficiente para toda a exposición. Tempo despois, e logo dalgún hiato, a visita tornou excusa do verán para que algúns membros do Colectivo Sacou botasen un día xuntos na cidade do faro, malia a falta de interese na novena arte da maioría dos asistentes (compensada, alén de pola compaña, cos casetos da feira do libro vello que soen coincidir polas mesmas datas). Dunha das últimas visitas con Manuel e Ramón lembro máis ben retallos soltos, pequenas menas de satisfacción no medio da ganga de fondo das viñetas: as parolas tranquilas nunha tetería, a mostra adicada a Drácula nun dos museos, a inxesta de xelados, ou a visita e compra en librarías de primeira e segunda man... Sería bo que tirasemos fotos para non ter sempre que recorrer á axuda sempre deficitaria da memoria.

Two Sips from the Chalice of Indulgence

... or a little self-reward for passing the exams...

Written on a textbook

...na sección de polinomios...