Xa vos daríades conta da miña parsimonia recente nesta casa dixital. Non pensedes que é cousa de preguiza, senón que ando moi ocupado con varios mesteres entre os que se inclúen o pequeno Mamoru, as aulas, algunhas lecturas moi densas e a tournée por diferentes Escolas Oficiais de Idiomas impartindo formacións (a semana pasada, Ourense e Viveiro; a que ven, a segunda de catro visitas a Vilagarcía). Nuns días quizaves tope o tempo para proseguir cos meus percorridos vocacionais, así que tede un chisquiño de paciencia, que todo chega.
1 comentário:
Excelente artigo. Graciñas por contarnos estas impresións tan persoais. Aínda que non teñas comentarios que saibas que leo o blogue con relativa frecuencia. Debeu ser duro cara ao final da carreira decatáreste de que as saídas laborais preconcibidas se foran frustrando. Penso que é algo que nos pasou a moitos independentemente da carreira. A min persoalmente conduciume a un replantexamento profesional irresoluto e a ficar ancorado a un bloqueo persoal. Moi gracioso como describes a grea de xente que intenta vivir de chucharen as exiguas tetas das bolsas. Certamente dá a impresión de mal agoiro, calquera bo cristián tentaría fuxir desa terrible perspectiva. Respecto da tendencia estatística e compilatoria de datos que sofre ou goza a historia na USC, compréndote perfectamente. O bonito é o outro. Tamén teño que dicir que eses datos e estudos con aparente pouco valor tamén son necesarios e en absoluto carentes de valor. O problema é que cumpriría ir máis aló. A recolleita deses datos eu enténdoa como necesaria pero secundaria, como un "adxunto" que complemente o importante, a conclusión, que é o que ti buscabas.
Continúa igual, es un crack.
Moncho de Lucas / Uberich
Enviar um comentário