Libros do Mes

The Most Venerable Book (Shang Shu) de Confucius / Martin Palmer (tr.)

Zero: The Biography of a Dangerous Idea de Charles Seife

Agency de William Gibson

*Historia de la literatura griega de Albin Lesky [E]

*Letters and Epistolary Culture in Early Medieval China de Antje Richter

*Plato de Benjamin Jowett (tr.)

Computer Lost

Pois iso, que levo xa un par de semanas co computador ausente, á espera de que me digan se ten arranxo e canto me vai a custar, e dada a dificultade engadida de escribirvos doce canto en maquinaria allea, ides ter que amosar algo de paciencia, caros lectores. Pensemos que, coma no libro de Milton, esta caída (ou tropezo) será afortunada e dure ben pouco, 

¨...till one greater Man

Restore us, and regain the blissful Seat¨

Mentres agardo o seu retorno do τὰ κατώτατα, o purgatorio do servizo técnico, algunhas ideas para a escrita non me faltan, incluíndo algunha reseña e un espistolario de confinamento ás persoas boas e xenerosas que non podo ver neste Ano da Peste que está a agardar por un Defoe que o vista literariamente.

忠

"Cando Zhu Di, entón príncipe de Yan, accedeu ao trono imperial pola forza co título de Yongle en 1402, pediulle persoalmente ao eminente mandarín Fang Xiaoru e ao vicecensor da capital Lian Zining que o servisen (...). Cando Lian se negou, e rifou co príncipe pola súa usurpación, Zhi Di fixo que lle cortaran a língua para calalo. O príncipe de Yan logo xustificou a súa ocupación da capital imperial e o ascenso ao trono do emperador Jianwen dicindo que 'o meu único desexo era o de emular ao duque de Zhou, que acudiu en apoio do mozo rei Cheng*. Dise que Lian meteu entón un dedo na boca e empregando o seu sangue escribiu no chan a frase 'Onde está o rei Cheng?'.

No caso de Fang Xiaoru, a confrontación coa súa maxestade imperial foi igualmente aterradora. O príncipe de Yan, educadamente nun principio, esixiulle a Fang, que fora confidente do emperador Jianwen e seguramente o último oficial en velo con vida, que redactase o anuncio coa sucesión do príncipe ao trono. Cando Fang se negou e alcumou a Zhu Di de criminal, os dous enleáronse nunha acalorada discusión:

Príncipe: Sigo o modelo do duque de Zhou, que serviu ao rei Cheng; non hai máis.

Fang Xiaoru: Onde está o rei Cheng?

Príncipe: Queimouse a sí mesmo no pazo.

Fang Xiaoru: Porqué non nomeas ao seu fillo emperador?

Príncipe: A nación require dun líder maduro.

Fang Xiaoru: Entón porqué non pos no trono ao irmán menor do rei Cheng?

Príncipe: Estes son asuntos da miña familia; non hai máis que dicir.

O príncipe, axitado, pasoulle un pincel a Fang Xiaoru para que escribise o anuncio da ascensión. Fang guindou co pincel no chan, e chorando e chego de carraxe, continuou coa discusión:

Fang Xiaoru: Se teño que morrer, que así sexa. Non penso escribir o borrador do anuncio da ascensión.

Príncipe (en alto): Como podes agardar que a morte veña tan súpeto? Non che preocupa que vaian morrer contigo os teus familiares ata o noveno grado**?

Fang Xiaoru: Como se o fas cos familiares de ata o décimo grado!

O príncipe de Yan, dándose conta de que Fang Xiaoru -que sabía o que lle acontecera ao emperador Jianwen- nunca o recoñecería coma o novo emperador ordeou aos seus lacaios que lle abrisen con coitelos as comisuras dos beizos de Fang ata as orellas. Logo pecharon a Fang nunha prisión, a onde lle traeron aos seus amigos e seguidores un a un. Cando Fang se negou a velos, matáronos. Dise que Fang agoniou por sete días, e que ata que morreu continuou a burlarse das pretensións de Zhu Di, legando un famoso poema á posteridade".

En A Cultural History of Civil Examinations in Late Imperial China, de  Benjamin A. Elman

*O duque de Zhou fixera de desinteresado rexente para o seu sobriño, o rei Cheng, e abdicara das súas funcións coa maioría de idade deste. Zhu Di era tamén tío do emperador Jianwen, mais o que fixo foi rebelarse contra él e, á cabeza do exercito, conquistar a capital e prenderlle lume ao pazo imperial, onde morreu o seu sobriño.

**Para certos crimes, era habitual na China Imperial estender o castigo (neste caso a pena de morte) ás nove relacións do criminal (pais, avós, irmáns, primos, fillos, netos, etc...).

Shopping Basket