"Polo centro da Rúa do Vilar camiñaba, bambeándose, unha alta figura de gabardina castaña e chapeu negro con aba ancha. Protexíase cun parachuvas. Sentiu Príncipe ciumes. Narda seguía, como cada domingo, a Maître Obscur. Iría, coma sempre, atrás súa deica a catedral. Mimetizaríase logo nalgún curruncho para observar a Maître Obscur so o Pórtico da Gloria, seguindo distraído a misa e o sermón monótono dalgún cóengo que non soubera prescindir do sistema vocálico galego. Narda pechaba entón os ollos e soñaba as saudades de Maître Obscur, seguíalle coa imaxinación o torrente interno de evocacións históricas, a vertixe nacional na que vagaba Xelmires, Prisciliano confundíase co cosmos nas montañas e unha poulareda de almas labregas compuñan o canto coral da aldea da Galiza. O imaxinar de Maître Obscur era imaxinado por Narda no curruncho de pedra no que se ela agachaba, onda a Capela das Reliquias".
X.L. Méndez Ferrín - No ventre do silencio
Sem comentários:
Enviar um comentário