Eis o mellor Cunqueiro, autor sempre pracenteiro de ler, que ensina deleitando.
Todo pende en que ún esteña morto
perguntando póla herba que nasce derriba
coma por un novo corpo máis levián,
abaneado pólo vento,
- que trae e que leva a semente -
Herba no monte ou nas rúas da cidade
- aquí podían ser os pés dos vagabundos
que ún se soñara nús unha mañán de cedo -
Canto vai da memoria á herba
por onde terreas pensativas azas
caladamente te recomezan. Ouh abril,
tí liberdado dos vermes e dos ósos
dos ouvidos por onde estabas apegado
a aqueles outros pasaxeiros de traxe novo!
Cando chove adeprendo a beber auga.
Por unha boca que non tiven, abrancuxados
fíos que zugan no terrón e medran:
foron percisos nubes e sol e un sacho
- namentras te valeiras
esqueces os cantos ledos do verán e o merlo
o pan o lume e esa doce sorrisa
que todos tivemos unha vez pousada no peito -
Todo pende en que ún esteña morto
e queira volver ao val e á noite
esmola de home, pasteiro comunal
onde brancas ovellas alindadas por unha vella
pacen seguido sin erguer a cabeza
sin decatarse de ónde ven a herba
que moen e remoen os dentes apertados.
Sin decatarse da resurreción da carne de Álvaro Cunqueiro,
un novo corpo limpo que soñaba co vento,
— beira dun río, quizaves,
ou nun alto —.
Subscrever:
Enviar feedback (Atom)
8 comentários:
A defensa só formulará unha única pregunta: ¿acaso fai este triste artigo de 'Era Azul'que Cunqueiro deixe de ser (e, lamento dicilo, case seguramente seguirá sendo) o maior e mellor escritor XAMAIS da literatura galega?
.....................
Quen máis quen menos, todos teñen reversos tenebrosos. O teu querido Kentzaburo era feixista, tamén. 'Lorca chupaba polla', que dicía o borracho. Eliot era un beato santurrón con cara de funcionario ratuno. Brecht era un porco e un cínico, cantor ditirámbico do camarada Stalin (máis ou menos como Neruda). Os bos poetas e escritores non soen ser moi boas persoas. Ou sí. O moral raras veces se mestura coa calidade estética.
Outra cousa que se podería debatir é se alén do anecdotario biográfico consideras que os postulados estéticos e a praxe da escrita cunqueiriana é esencialmente 'feixista' nos seus principios, obxetivos, medios... Aínda neste caso, creo que a resposta é negativa.
Vernero,
non sei qué ideas políticas ten Kenzaburo,
pero o "feixista", como vós dicides, era Mishima.
Polo demais estou dacordo contigo. Para a troupe de Celso Emilio, só dicir que tamén este fixo poemas laudatorios ao caudillo (se ben din que os fixo á forza), ao mesmo tempo que facía aquel no que lle chama cabrón a franco en todos os versos e remata dicindo algo así como "y más cabrón es el pueblo que lo soporta".
E todo isto non quita que tanto ti coma o capitán teñades a vosa razón. Non podemos xulgar a cunqueiro pola súa traxectoria político-vital, senón literaria. Agora, tamén é certo que como persoa pública, como xornalista propagandista do réxime, pode ser moralmente censurable. Pero quen estea libre de pecado...
Ramón
Non, non é iso tampouco.
Vamos a cinguirnos só ao biográfico. ¿Ti cres que Cunqueiro era un feixista bona fide? Permítome albergar as miñas dúbidas, e non só porque me apeteza exculpar ao mindoniense.
Cunqueiro foi sempre un bon vivant, e sospeito que o lugar que el lle reservou á política foi sempre secundario. Deberías lembrar que no periodo republicano estivo na onda do Partido Galeguista (o que tamén casa coa súa escrita principalmente na nosa lingua durante a dictadura). Tamén é certo que tiña amigos falanxistas (Sánchez Mazas) e cercanía nalgúns postulados.
Como de costume, maré aberta, adoptas a atitude do fanático ideoloxizante sobre estes temas. Anque se trate de especulacións, estou seguro de que Cunqueiro, nun réxime distinto, non tería sido 'feixista' (alén de que o presunto feixismo do réxime franquista préstase a discusións). Se tivese triunfado o Frente Popular non dubido que el, coma moitos outros, se tería arrimado ao sol que quenta. O primeiro, vivir...
Anque non creo que os 'caudillos' Miaja ou Enrique Lister, coterráneo seu, estivesen polas súas ensoñacións culteranas, iso sí. Daquela, Realismo Socialista, literatura do tractor.
A maioría absoluta da xente real (e iso inclúe moitas veces a escritores) son persoas de escasa ideoloxización. Adícanse a outras cousas -e moi pouco tempo a reflexionar sobre a política; un terreo sempre esvaradizo, polo demais, onde é moi doado que con toda a boa fé dun, o enganen de seguido. Tamén é doado caer nos fanatismos...
Querido Maré Aberta, teño que insistir unha vez máis: esperta do teu soño dogmático.
Por desgracia, tes unha tendencia crónica (que non comparto) a establecer moi rápidamente xuízos de valor, e a reducir a multiforme realidade a branco e negro, (sandía, sandía, ti serás) policía e (melón melón... tí serás...) ladrón. Pero a realidade (expecto, iso sí, a dos sectarios enchidos de verdade) non se deixa abarcar. Os matices do gris son os máis predominantes.
¿Queres que che diga máis? Álvaro Cunqueiro foi alén unha excelente persoa (cousa difícil de avaliar para algúns dos 'nosos' (sic) que seguen o noso carreiro ideolóxico).
Alén de que éste non se luxou as mans de sangue, polo que tampouco é oportuna a túa segunda comparanza sibilina.
E remato. Cunqueiro xa morreu, pero antes de que lle tocaras un só pelo da súa prateada cabeza, terías que pasar por riba do meu cadáver.
xD
VAites; um fascista mal escritor merece ser julgado. Um fascista bom escritor (ponhamos por caso Cunqueiro ou Pound ou Mishima) nom merece ser julgado.
Eu proponho que os fascistas, assassinos, delincuentes, etc etc etc... que tenham patilhas... tampouco sejam julgados.
...a justificaçom é a mesma
(por certo; vou escomezar um protesto no teu blog!!!! Queremos umha entrada diaria já!!!)
"Actualizaçao, actualizaçao" Berrai comigo demos do inferno!!!!!
E dalle...
Considéroche intelixente de máis como para non entender as respostas que che dou. Outra cousa (como é o caso) é que te fagas o sueco e evadas respostar ás miñas argumentacións con demagoxias de baratillo.
Se un 'feixista' merece ser xulgado (sexa ou non bo ou mal escritor, ou teña ou non patillas) non é o caso. Pero incluso na túa furia máis sanguinolenta, quero que me expliques por qué razóns poñerías a Cunqueiro a xuízo. ¿Por escribir nun xornal franquista artigos ditirámbicos? Pois vai escabechando no tribunal a Celso Emilio, como dixo Ramón. E poderíamos facer unha lista que incluíse a case tódalas persoas que escribiron en prensa na dictadura (demasiados para unha cárcere, nonsí?).
¿E a culpa para o delito? ¿Fusilamento?
Non apliques o teu modelo dogmático aos demais, que non soen ser tan fanáticos coma ti. Cunqueiro non foi un feixista de todos xeitos (discutíbelmente, un franquista; e moi discutíbelmente, tamén en qué grau. Dende logo, non no mesmo que Risco. E encaixa moi mal cun 'feixista' que escriba case toda a súa obra en galego e coquetee intensamente como buque-insignia coa editorial Galaxia, o 'partido galeguista' interno durante os primeiros anos da dictadura).
Xa sei que no teu mundo de indios e vaqueiros, amosas un odio rabeado polos 'traidores'. Pero é que é pouco próbábel que aqueles que 'estaban contigo' (sic) asumisen de principio o que ti pretendes que asuman. Alén, é moi doado andar xulgando aos demais. Arrieros somos...
Pensa máis coa mentalidade da política real, por outro lado, e non polo platónico 'Mundo das Ideas' dos Bos e Xenerosos (nese caso, bótalle un ollo á miña nova entrada, que satisfai a túa segunda petición... xD)
Un saúdo.
Un pouquinho de seriedade, querido aberto, e cho digo co aprezo que sabes que sinto por ti. Quen investiu a ninguen co dereito de xulgar a ninguen? Que eu saiba Pound pasou varios anos nun manicomio de Washington preso polas suas alocucions en Radio Roma pero ninguen xulgou a T.S. Eliot, grande poeta sacrosanto do anglicanismo e do occidente (demasiado revolusionario para Harold Bloom) e admirador/simpatizante da Action Française e dun individuo tan pouco recomendable como Charles Maurras, ou a todos os industriais americanos e a Churchill que simpatizaban con Hitler. Ata un marxista tan desinformado coma min sabe que a historia non e unha patetica teleserie norteamericana de malvados culpables (que poden escribir ben ou non) e de bravos heroes que morren como martires da causa. As cousas da dialectica sonche un pouco mais complicadas. A partires diso eu recomendaria que te achegaras os conceptos marxistas (eu tamen podo ser rancio cando quero porque yo lo valgo) de estructura e superestructura para sair da pelicula que tes montada... Manolo pode dar estupendas indicacions o respecto.
Apertas para todos os de Noia
Ams...
agradezo, mais eu poucas indicacións podo dar de nada. Anque sospeito-espero que o meu caro maré aberta está sendo bouttadesco e provocador, vingándose dos meus comentarios a Mishima no seu blog...
xD
Os tempos de Estalinismo quedaron atrás. E na infancia os de policías e ladróns.
Alén, se alguén quere sangue, non creo que sexan os escritores as mellores víctimas propiciatorias.
En todo caso, repito: por riba do meu cadávre.
xDDD
Enviar um comentário