Días de Ocio no País de Yann

Para aqueles de vos que sexades aficionados ao 'Mitos de Cthulhu' (e máis aínda se líchedes o volume antolóxico que baixo o mesmo título publicou Alianza Editorial), Lord Dunsany e o seu mundo onírico e de fantasía resultaránvos espectros familiares. No relato que presta o título a esta entrada navegamos co autor río abaixo entre espléndidas vistas, cidades fermosas e desacougantes, postas de sol sobre lonxanas cúpulas de marbre rosado; no tapiz desnovelado de imaxes e densa prosa barroca, tramas e personaxes carecen de toda importancia. Só queda disfrutar da viaxe e do ambiente.

'And now as the sun's last rays were nearly level, we saw the sight that I had come to see, for from two mountains that stood on either shore two cliffs of pink marble came out into the river, all glowing in the light of the low sun, and they were quite smooth and of mountainous altitude, and they nearly met, and Yann went tumbling between them and found the sea'

Mais non quería falarvos hoxe de viaxes imaxinarias, badaladas na distancia, durmintes que só espertarán cando os deuses morran; tampouco da traducción perralleira que teño da 'Filla do Rei do País dos Elfos'. Tomo emprestado os días de ocio do irlandés para lembrar os da semana pasada, coa estadía por terras compostelás do meu amigo David e da súa encantadora moza polaca, Ewa Chmielewska.

Foron días de opíparas paparotas (David é home de abondoso xantar), paseos pola cidade pétrea, visita ao Pórtico da Gloria, concerto no Auditorio e longuísimas conversas sobre todo. Polonia é un país curioso, e a vida aventureira do pai de Ewa daría para unha novela de aventuras: ateo e comunista raiboso nun país ultracatólico, na súa mocidade director de orquesta, profesor na Universidade, mariñeiro e organista.

Ao tempo, o meu lado rancio disfruta escoitando que baixo o socialismo non se vivía tan mal, e sorpréndese porque a carreira de Mediciña (como en Cuba) non dá acceso a un estatus privilexiado, como aquí, o que a converte nalgo vocacional.

Dentro dun mes continúa a viaxe, anque desta volta o escenario será Bologna e o norde de Italia. Xa me tardan os mosaicos de Ravenna, os canais venecianos, as boas xeladerías...

E o máis importante de todo, claro: a compaña dos amigos ausentes.

De todo o cal sacarei, supoño, algunhas liñas que escribir aquí para que, coma no texto dunsaninián, todos os que queirades poidades viaxar comigo. Ben sabedes que estades convidados...