Franz Kafka no seu relato Vor dem Gesetz (Diante da lei) conta a historia dun home que solicita entrar a un implacábel gardián, e que pasa toda a súa vida agardando perante a porta, sendo rexeitado unha e outra vez, mais sen perdé-la esperanza, tentando inútilmente persuadilo. Finalmente, na hora da súa morte, o gardián bérralle ao "oído que xa vai perdendo": "Esta entrada estaba especialmente reservada para ti. Agora marcho e péchoa".
A historia do Reich e da socialdemocracia alemáns lembran este relato kafkián. Ao xurdir case simultáneamente, parecían estar feitos o un para o outro: Bismark trazou o marco estatal no que podía desenrolarse a socialdemocracia e ésta agardaba que algún día podería dotalo de verdadeiro contido político de forma duradeira. Se o tivese acadado, quizaves aínda hoxe existiría o Reich alemán.
Pero xa sabemos que non o conseguiu. O Reich caeu nas mans equivocadas, e afundiuse. A socialdemocracia, que xa dende o primeiro momento se sentiu chamada a dirixilo e que quizaves o tería salvado nunca reuniu nos 74 anos de existencia do Imperio nen o valor nen o vigor suficientes para facerse con el. Como a personaxe do relato de Kafka, a socialdemocracia instalárase xa cómodamente diante da porta. E tamén a ela a Historia podería terlle berrado no oído en 1945: "Esta entrada estaba especialmente reservada para ti. Agora marcho e péchoa".
Pero ao contrario que na historia de Kafka, nesta hai un instante dramático no que todo parece mudar. En 1918, diante da derrota inminente, os gardiáns do Reich abríronlle aos propios dirixentes socialistas a porta de entrada, pechada durante tantos anos, e deixáronnos pasar voluntariamente ás antecámaras do poder, non sen segundas intencións; e entón as masas socialdemócratas precipitáronse cara o interior, empurrando aos seus dirixentes e arrastrándoos perante a derradeira porta, ata o mesmo poder. Tras medio século de espera, parecía que por fín a socialdemocracia alemá acadara o seu obxetivo.
E entón sucedeu algo incríbel. Os seus líderes, que só acadaran rosmando o trono vacante conquistado polas masas socialdemócratas, movilizaron inmediatamente aos antigos gardas do pazo, agora sen señor, e mandaron botar de novo aos seus seguidores. Un ano despois, os mesmos líderes voltaban a toparse fora, ante a porta pechada, e para sempre.
A Revolución Alemá de 1918 foi unha revolución socialdemócrata sofocada polos dirixentes socialdemócratas: un suceso sen par na Historia.
Este libro presenta escea por escea cómo aconteceu. Pero antes de que subamos o telón deste escuro drama é recomendábel botar unha breve ollada ao seu longo preludio: o medio século de impaciente espera socialdemócrata perante as portas do poder.
Sem comentários:
Enviar um comentário