Libros do Mes

Fibonacci de Jordi Deulofeu

Una nueva manera de ver el mundo de María Isabel Binimelis

*Mapas del metro y redes neuronales de Claudi Alsina

*The Cambridge History of China vol. 1: the Ch’in and Han Empires de Dennis Twitchett e John K. Fairbank (eds.) [E] [R]

*Lenguaje matemático, conjuntos y números de Miguel Delgado e Mª José Muñoz

*Elementos de Matemática Discreta de Emilio Bujalance et al. 

*The Princeton Companion to Mathematics de Timothy Gowers (ed.)

*The History and Art of Chinese Seals de Sun Weizu

Na pescuda do tempo perdido

Non pensedes que vos teño esquencidos de todo punto; agora estou algo -só algo- menos liado que no mes de setembro e a primeira quicena de outubro a nivel laboral; porén, entre o meu pequeno e uns estudos matemáticos que iniciei, non é que teña moito tempo de lecer.

A respeito destes últimos, estou a choiar nunha bitácora de autoaprendizaxe que acapara as entradas que non saen eiquí. Se vos come o vezo e a ciencia dos números non vos causa horror, podedes ler as entradas de μάθημα na seguinte ligazón.

O Vernero que foi - Outubro '08

Ocupaba os días de Outubro do 2008 o mantedor máis que nada coa asistencia ao máster de Teoría Literaria no que me persuadiran Anxo e unha bolsa a participar. A primeira das materias que me ocupaba era unha sobre performance, unha arte pola que nunca sentín moita simpatía dado o meu esencial conservadurismo e hostilidade ás xentes da farándula. Eramos poucos nesta asignatura (a maioría escollería itinerarios máis tradicionais, mentres que eu, un tanto paradóxicamente con ese ser que acabo de describir, deixeime levar por un afán de aprender cousas novas, e por módulos de Performance e Teatralidade, Ciberculturas, Escrituras Emerxentes, Interartes e Cultura de Masas), e para o traballo-exposición escollín a obra de Stelarc, un artista chipriota que explora corporalmente os límites do humano e do tecnolóxico ("O corpo humano é obsoleto"), anque o que máis me chamaba del era que William Gibson, un dos meus escritores de cabeceira, falaba ben del e incluso lle prologaba unha monografía.

Como dicía Panero, 'Leí mucho y no recuerdo nada', anque esa nada resulte un tanto hiperbólica, e os fragmentos da memoria e da bitácora bótanme unha man. O libro de Espen Aarseth sobre literatura ergódica facía cavilar sobre os lindeiros entre a escrita, o xogo e os xardíns de sendeiros que se bifurcan, e con outros textos, predispúñame cos ludólogos e contra os narratólogos nestes terreos. Debía de reler ao meu admirado Baltasar Gracián, cuxa sombra paira sobre varias das entradas do mes coma un ouriol. Asemade, baixo a intensa hostilidade persoal cara o pensamento post-estructuralista que manifesto nas verbas daquela, rememoro outro xogo de contradiccións no que lía, debatía e ás veces incluso defendía ese mesmo pensamento en certos eidos; á inversa, a lectura marxistona que aínda translucen reflexións soltas sobre o comezo da Grande Recesión e o pensamento luminoso do presidente Zizek agochan o que penso xa era un escepticismo rampante e ateo sobre a fe comunista que, coma os hábitos relixiosos adquiridos de rapaz, proseguen por moito tempo de xeito mecánico: Il vecchio mondo sta morendo. Quello nuovo tarda a comparire. E in questo chiaroscuro nascono i mostri. A cita de Gramsci sumariza moi ben case tódolos aspectos da miña vida e pensamento nesa xa remota caída da folla outoniza; mais o novo, sobretodo no eido persoal e afectivo, xa non ía tardar moito en agromar.

O Vernero que foi: Setembro '08

No noveno mes do 2008, anque non o manifesto en ningunha das entradas daquela, debía de dar comezo ao máster de teoría da literatura e literatura comparada co que enchín o oco dun ano no que contaba (correctamente) que non habería oposicións, e que había resultarme moi proveitoso, anque por motivos alleos aos contidos do máster en sí. Aínda non penduraba listaxes dos libros que lía no mes, pero lendo entre liñas, vexo que os volumes que estudaba daquela, moi centrados en cousas que tiña pensadas para a tese, eran o Terminal Identity, de Scott Bukatman, City of Bits de William J. Mitchell, Internet Culture de David Porter, Teoría del hipertexto, de Anxo Abuín e María Teresa Vilariño, o volume I do Capital de Marx (relectura) e Snow Crash, de Neil Stephenson. Deste último prometéravos unha reseña que nunca topei o tempo de escribir e que tampouco vos vou a poñer hoxe, anque me permita intercambiala por unha nova promesa de reseñar outro libro del (seguramente, The Diamond Age) que me autoimpoño como lectura para o 2020.

Mirando correos vellos, vexo que cultivaba moi moito os contactos coa xente que coñecera no Urbes Europaeae (de feito, no curso 2008/9 ían vir a Compostela, e eu ía estar detrás de moitos labores de organización e intendencia), e que os Comparatas fuxiran a terras procelosas. Sorrío ao topar un correo de Javier Patiño pedíndome que os dese de baixa a Noel e mais a el do Máster de Teoría ao que se apuntaran antes de veren confirmados os seus estudos en París. Un último rescate: o do fragmento dun poemario en prosa que tiña medio escrito e que ficou a durmir o sono dos xustos:

Malentendido.

Cando só a vira como filmina fugaz, pensaba que a Balsa da Medusa de Géricault era un cadro mitolóxico. na rudimentaria proa un perseo esfameado esgrime a testa cortada, maligno faro para navegantes, mentres as serpes dos seus cabelos pican de cando en cando as súas mans. os ríxidos corpos esbrancuxados serían previos portadores petrificados, esculturas helenísticas e contorsionadas que nunca estiveron soterradas no fondo dos leitos de marbre. laoocontes do romanticismo. as madeiras que sostén a balsa tamén mineralizaron, columnas deitadas de carballo vitrificado, seixo de ameneiro, troncos de castiñeiro de bordes afiados coma o sílex, landras de obsidiana. tan só os prodixios do mito e a termodinámica sosteñen á tenebrosa nave cabalgando sobor dos arrogantes cabalos brancos das ondas.

Shopping Basket