quinta-feira, abril 13, 2006

Mark Rothko - Sen Título

Publicado por los
Etiquetas:

9 comentários:

Anónimo disse...

O verdadeiro descubrimento de Mark Rothko sempre me vén vinculado a unha beira do Támesis, entre os corredores da Tate Modern. Nas paredes dunha antiga fábrica pendía un lenzo, un rectángulo dividido en dúas masas, vermella e negra, arriba e abaixo. Foi unha iluminación.

11:12 da tarde
Anónimo disse...

Ah Manolo. Gustaríame unha entradilla sobre Brigitte Bardot, e a túa opinión sobre o filme de Xoan Lucas "Le Mépris", na que dita beleza francesa sae co cú Ó aire media peli. Coido que Godard plasmou nesta excelsa cinta un episodio tráxica da súa biografía. Excelente banda sonora. Anna Karina ay, ay, Tocqueville???.

12:15 da manhã
Anónimo disse...

Nunca me plantexara que partindo de Rothko (dun Rothko) se podía marchar un de xeito inmediato ó cu de B.B. Penso que o conde D. Julián (ou calesquera outro heterónimo) está afectado pola primavera de xeito manifesto.

En canto a Rothko, unha cita: "Without monsters and gods, art cannot enact our drama: art's most profound moments express this frustration."

En canto a B. B. [...] Don Julían mételle un til en pleno u, supoño que dun xeito estrictamente 'inconsciente', logrando unha chamativa metáfora visual (poesía concreta, e tan concreta).

¡ A fame é neghra!

10:32 da manhã
FraVernero disse...

No meu caso, o descubrimento de Rothko foi similar. Semi-perdido por Londres, quería ver unha función shakesperiana no Globe reconstruído. As funcións tiñan horarios intempestivos, polo que xa presente fisicamente no South Bank, collín de guía para ver qué museos tiña perto: xusta ao carón estaba a Tate Modern, unha vella fábrica reconvertida en Olimpo do mellor arte contemporáneo.
A sala Rothko é verdadeiramente desacougante, mística. Un Rothko mito máis escuro que o dos primeiros cadros da súa etapa clásica -lembra nalgo os cadros da Capela Rothko de Houston.
O noso lascivillo amigo julian-panero propón cachas ao aire, e como fai tempo que non reibo peticións, complacelo-ei mañá ou pasado (anque advirto que non vin aínda 'Le Mépris').
Uncle Joe remata voltando (volver volver, volveeeeeeer), dando mostras do seu agudo inxenio e 'fineza' como de costume....

12:25 da tarde
Anónimo disse...

!!! Atópome atravesado dun deses intres de casualidade vital...! Fra Vernero, se eu entrei na Tate Modern foi precisamente porque non había función no Globe a esas horas!!! (O cal foi poositivo porque teríame enterado de ben pouco jajaja).

11:25 da tarde
FraVernero disse...

Por un lado non me sorprenden estas coincidencias. Despois de todo, o señor de La Loyre aparécese aos meus ollos como unha alma xemelga, coas únicas diferenzas o ser máis novo e máis intelixente que o mantedor...

11:36 da manhã
Anónimo disse...

Hai algunhas horas atopeime lendo un relato onde un vello conde da Galitzia polaca, non aceptando o derrubamento do imperio que para el era o mundo enteiro, colocaba o busto de Franz Josef I á porta da súa casa e vestía a librea imperialrexia mentres todo cambiara xa ó seu redor e Europa era definitivamente inoutrada. A personaxe recordoume a ti (cambia a Franz Josef por quen queiras, é o de menos, o importante era a actitude). Saúdos afectuosos, a ver se che atopo por Santiago a semana que vén

1:59 da manhã
FraVernero disse...

E unha estampa que me prace. O teu pudor e fineza impedíroche nomear directamente o espectro do Marx da miña idolatría, que ocupa o lugar da librea e do busto de Franz Joszef -máis concretamente, a postal de Highgate co busto de Marx que me está a fitar mentras escribo, ou a camiseta antirrelixiosa co mesmo personaxe que levei por Xerusalén e o Santo Sepulcro nun pasado de escombros amoreados -o Anxo da Historia sempre arrastrado polos ventos do Progreso.
¿Estás esta semana en Compos? Temos que quedar, home. Xa teño case listos os preparativos, e a semana posterior conto con estar convosco por Bologna...

12:02 da tarde
Anónimo disse...

En Bologna nos veremos abondo, sen dúbida. En canto a Compostela, andarei por aí o xoves e venres, pero non podo garantir nada porque me van ter algo ocupado, ó parecer. De calquera xeito, espero pasar pola facultade a saudar, ou se teño un intre libre para tomar algo xa aviso, por suposto. Unha aperta e ata moi pronto

3:25 da tarde

Enviar um comentário

Subscrever: Enviar feedback (Atom)