Cours de philosophie

Acabo de rematar Reclaiming Truth: Contribution to a Critique of Cultural Relativism, o terceiro libro que leo (despois de The truth about Postmodernism e Teoría Acrítica) do filósofo galés Christopher Norris; o libro segue na súa liña habitual, que tanto me gorenta, de defensa da racionalidade, a Ilustración, a ciencia e o realismo filosófico. Tamén cunha defensa bastante apaixonada de Jacques Derrida, cuxo proxecto de Deconstrucción insiste en separar -ab Hoedis me sequestra- das torpes terxiversacións de teóricos literarios, pragmatistas, posmodernos e demais seres indesexables. O descubrimento deste autor foi, como tantas cousas da vida humana, froito do azar, como podería testemuñar Sir Gawain, un dos lectores habituais da bitácora e que me acompañaba nese momento preciso. Paseabamos polos anaqueis do fondo de Filoloxía cando unha caricatura de estilo Gillray chamou a miña atención: sobre un páramo desolado onde están ciscadas palabras como 'verdade', 'razón' e 'coñecemento', un trío de desaprensivos tira para abaixo cun busto-columna de Carlos Marx. Nun primeiro plano, uns ratos roen na 'Enciclopedia' e na 'Crítica da Razón Pura'. O argumento visual era persuasivo, e foi o primeiro paso dunha relación de lectura e seguimento que incluiría tempo despois o contacto epistolar, o envío de libros e a miña asistencia a uns seminarios que deu en Santiago nos cursos de doutoramento de Inglesa.

De todas maneiras, a lectura non deixa de porme en evidencia as miñas carencias de francotirador no terreo da Filosofía, polo que decidín obrigarme a unha especie de curso filosófico no que adique tempo concreto cada par de meses a ler e a profundizar en pensadores clásicos da disciplina. Empezando polo principio, septembro-outubro estarán adicados a Platón, do que ata agora só teño ventilado a Apoloxía de Sócrates, o Banquete e o Fedro. Agardade pois para o mes que ven unha crónica das lecturas novas e das reflexións que me suscitan na forma de nova sección fixa deste pazo evanescente...