quarta-feira, dezembro 07, 2005

A Torre de Babel

Toda a terra falaba unha soa lingua e usaba as mesmas palabras.
Ao emigraren os homes desde o oriente, encontráronse nunha chaira, no país de Xinar, e establecéronse alí.
Dixéronse uns aos outros: -"Imos facer ladrillos e cocelos no lume". O ladrillo facíalles de pedra e o betume de cemento.
E nisto propuxeron: -"Imos construír unha cidade e unha torre, que chegue co cimo ata o ceo, e fagámonos un nome sonado, para non nos perder pola ancha face da terra".
Baixou o Señor para ver a cidade e a torre que os homes construían, e pensou:
-"Aquí hai un pobo unido que fala a mesma lingua. Se empeza facendo isto, ninguén podería privalos desde agora de faceren o que se lles veña á cabeza.



Baixemos e embarullemos alí mesmo a súa lingua, de xeito que non se entendan uns cos outros".
O Señor espallounos de alí por toda a terra, e deixaron de construír a cidade.
A esta chamóuselle Babel, porque alí embarullou o Señor a lingua de todo o mundo. Desde alí espallounos por toda a face da terra.

11 comentários:

Anónimo disse...

Coma sempre, admiro as cualidades plasticas...

atento e vixiante...

deberas especificarme algo mais...

eloxio da diversidade ou fabula para entretidas de domingo a tarde (non como algo malo, todo o contrario, como a unica posibilidade do bo).

Espero respostas...

Anónimo disse...

acabo de descubrilo navegando pola paxina do xornal da patria...

que ninguen perda esta noticia

http://www.lavozdegalicia.es/se_cultura/noticia.jsp?CAT=106&TEXTO=100000082253

FraVernero disse...

Ams...
Inquisicións, Moureyus, inquisicións (das de Borges antes que dos castizos Autos de Fé ou as da Occitania desolada).
O caso é que as dúas respostas que suxires son válidas.
O motor inicial era colar unha preciosa miniatura na miña bitácora, que peca algo de densa e logocéntrica. Nada mellor que este tesouro do Libro de Horas do Duque de Bedford (todo un personaxe shakesperiano este, pero non sigamos por aí). Sendo rexente de Francia puido encargar esta marabilla a un miniaturista anónimo, curmán quizaves do das 'Tres Ricas Horas do Duque de Berry', e que hoxe é coñecido tan só polo seu patrón.
Pero o formato reducido deluce algo. Se queredes vela en todo o seu esplendor, ide a:
http://www.wga.hu/art/m/master/bedford/buil_bab.jpg

Doutra banda, e a tenor dos debatges que estamos tendo, non estaría de máis un eloxio á polifonía e a diversidade, tan propia da nosa era postmoderna e dunha pequena nación como a nosa. Outro capítulo máis nas miñas atormentadas relacións cos filósofos franceses... xD Anque sempre lles recoñezo moito.

Laurindinha disse...

Encántanme as torres de Babel!!E os xardíns de linguas!!

Anónimo disse...

Graves + Patai recollen nun libro os mitos hebreos nas diversas interpretacións. UNha delas afirma que a torre foi levantada para poder estar a salvo doutro diluvio (tamén se pretendía dende esa altura asaltar o Ceo, destruir a Deus e poñer ídolos no seu lugar).
Un tal Orosio de Tarragona describe a torre como un edificio de máis de 8.800 metros de altura e 16 Km. de perímetro. Blablablá.
O final xa se sabe: uns avións pilotados por xentes ó servicio de Bin Laden... Dende entón estamos condenados a non entendernos (aínda falando o mesmo idioma).

A posmodernidade ten estas cousas (tamén).

Anónimo disse...

(Sir Gawain encadeado)...

quizais para outra torre de Babel...

"And he sailed, by Sirens and thence outward and away/And unto Circe."

Boa fin de semana...

N.

Anónimo disse...

NON TE ME PONHAS CATASTROFICO PEPIN, QUE AINDA ESTAMOS TODOS AQUI. (POR AGORA E MENTRES NOS DEIXEN.)

n.

Anónimo disse...

Aclaremos, Sir, aí estades case todos, eu estou aquí.

Debes reler as instruccións para subir unha escaleira que tan sabiamente nos legou Cortázar (por certo, agora vén parte súa para "aquí", ¡manda caraglio!).

Un abrazo, Sir. (Segue vde. en débeda comigo, e non esquezo por moito legno que comparta, digo (dixen).

FraVernero disse...

Asaltar os ceos...
Unha imaxe que sempre lle resulta grata a un marxistón rancio coma min... xD
Facendo xogos coas interpretacións dos mitos, hai dúas cousas que me resultan simpático neste:
1) Imaxinando aos antepasados dos hebreus como o proletariado externo da esplendente civilización mesopotámica, é perceptíbel certo rencor dos sinxelos pastores á Gran Cidade e os seus outos edificios. Por outro lado, é unha corrente que viaxa por toda a Escritura -Babilonia, a meretriz, e todas esas imaxes encantadoras.
2) doutro lado, non deixa de ser curioso o humanismo rencoroso dunha presunta divinidade omnipotente. ¡Tanto temor a unha torre de homes! Máis que ao cacareado Deus monoteísta lémbranos a Homero e Herodoto: aqueles deuses envexosos que aplastan aos mortais que descolan: "Podes observar cómo a divinidade fulmina cos seus raios aos seres que sobresaen demasiado, sen permitir que presuman da súa condición".
¡Qué acertado estaba Marción cando, coa lóxica do seu pensamento helénico era incapaz de conxugar ese misarábel deus tribal dos hebreus, rencoroso, sádico e ridículo, coas promesas de Amor do Cristo neotestamentario...

SurOeste disse...

Monoteísmo, monolingüísmo, monogamia, monomanía.

Anónimo disse...

ASALTAR OS CEOS...

DIXO VON KLEIST NO SEU CELEBRADO (XUSTAMENTE) PENTESILEA...

PARA DENTRO DE POUCO UN RECORDO DA ARQUEOLOXIA DA EXPRESION QUE XA POSTOS TAMEN PODIA LEVAR A CABO ZACHARIAS...

NON?