quarta-feira, abril 11, 2007

Cthulhu e R' lyeh

For is it to be thought, that man is either the oldest or the last of earth's masters, or that the common bulk of life and substance walks alone. The Old Ones were, the Old Ones are, and the Old Ones shall be. Not in the spaces we know, but between them, They walk serene and primal, undimensioned and to us unseen. Yog-Sothoth knows the gate. Yog-Sothoth is the gate. Yog-Sothoth is the key and guardian of the gate. Past, present, future, all are one in Yog-Sothoth. He knows where the Old Ones broke through of old, and where They shall break through again. He knows where They have trod earth's fields, and where They still tread them, and why no one can behold Them as They tread. By Their smell can men sometimes know Them near, but of Their semblance can no man know, saving only in the features of those They have begotten on mankind; and of those are there many sorts, differing in likeness from man's truest eidolon to that shape without sight or substance which is Them. They walk unseen and foul in lonely places where the Words have spoken and the Rites howled through at their Seasons. The wind gibbers with Their voices, and the earth mutters with Their consciousness. They bend the forest and crush the city, yet may not forest or city behold the hand that smites. Kadath in the cold waste hath known Them, and what man knows Kadath? The ice desert of the South and the sunken isles of Ocean hold stones whereon Their seal is engraven, but who hath seen the deep frozen city or the sealed tower long garlanded with seaweed and barnacles? Great Cthulhu is Their cousin, yet can he spy Them only dimly. Iä! Shub-Niggurath! As a foulness shall ye know Them. Their hand is at your throats, yet ye see Them not; and Their habitation is even one with your guarded threshold. Yog-Sothoth is the key to the gate, whereby the spheres meet. Man rules now where They ruled once; They shall soon rule where man rules now. After summer is winter, and after winter summer. They wait patient and potent, for here shall They rule again.
(The Dunwich Horror, H.P. Lovecraft)

9 comentários:

A Raíña Vermella disse...

O Horror de Dunwich quitoume o sono durante días. Eses seres indefinidos de Lovecraft, como os pesadelos nos que algo che da medo pero non sabes que é. A miña nai non me deixaba lelo, supoño que para que non me trallara, ou algo. Fracasou, polo visto:)

Anónimo disse...

Carallo coa variante dialectal, con gheada e seseo e, por máis inri, con xenitivo saxón!!!
Menos mal que polo cheiro nos podemos enterar da súa proximidade e que despois do verán vén o inverno... Algo é algo, para que se quere o entretempo?

p.s.:o que está claro é que lle van os tipos raros (o fragmento de Donramón do post anterior tamén ía de bechos exóticos). Cada un excítase como pode (literariamente, digo, tamén).

Saúdos.

Arale Norimaki disse...

Este mouro tolo de Alhazred, non lle abondaba con ser el herexe que tivo que deixar trazos para que a adoración a Cthulhu e Yog-Sothoth chegara aos nosos días, como se non tiveramos sectas abondo ;) A ver que cidades innomeables descubre vostede no seu culto cthulhiano, Fra. Teño unha amiga que anda estes días tendo visións de Mi-Go's e de Yuggoth en xeral (é o que ten a tese) que logo pinta, pobriña.

FraVernero disse...

Ben, alédame topar respostas interesantes...

Podía inventarme como excusa deste post algún terrible pesadelo recente (froito da antinatural cea de ensalada de langosta ou pizza fría), mais non sería verdade. O motor é a preguiza, gañas de homenaxear a Lovecraft e a consciencia de que, nesta escrita dual e ambivalente que é a blogueira, as entradas máis preparadas e nas que un máis agarda resultados non sempre funcionan, e viceversa...
Raíña: pasaríalo mal entón cos manuais de rol nos que veñen explícitamente debuxados eses 'horrores'. Anque quizaves non, xa que a imaxinación pode fornecer de terrores maiores que o debuxo...
Uncle Joe fustiga xustamente a miña preguiza traductora (é que sona mellor en inglés!), e tece unha afortunada colación entre os horrores lovecraftianos e os que afronta o Señorito... O Outro como racialmente dexenerado latexa detrás de moitos dos monstros de Lovecraft (alomenos, é unha das interpretaciós, e paréceme razoábel).
Arale, temos que facernos cunha copia do Necronomicon, para que me axudes a traducila. Sendo un robot, deberías estar inmunizada dos seus terribles efectos.
E coidadiño cos teus a-mi-ghos! (e a-mi-ghas), a ver se rematas en Yuggoth!
Xuraría que tiña un correo de Cris, que quizave suprimín torpemente con isto da moderación de comentarios. De todos xeitos, sei que ela adora as lendas Tentaculares, e que ante a maldición do Signo Elemental, xa comezou a poñer música na súa casa...

Cthulhu fhtagn!!

Laurindinha disse...

Lovecraft... O terro da marabilla... o preciosismo do misterio...
Saúdos Fra Vernero!

moucho branco disse...

Adoro Lovecraft. Por unha banda o admiro como creador de historias inquedantes, de medianoite, como xenial redactor de relatos curtos... pero tamén como icono da incapacidade da crítica e intelectualidade de cada época para recoñecer ao talento dende a atalaia da cátedra e a sobervia "antixénero".

Anónimo disse...

Ia, Ia Cthulhu fhtagn!
Algo há que fazer agora que já passárom 70 anos desde a morte do coleguita H.P., e que já se pode editar livremente sem ter que tratar com agentes literários nim depositários de dereitos. Agora que estás metido de cheo no mundo da traduçom profissonal, Fravernero, podias-te animar com algo disto; eu ofereço os meus serviços como editor e o meu selo editorial de bom grao XD.
Por certo, a ver quando nos vemos para seguir as partiducas e para que venhas aos ciclos de cinema de Casco Vello.

FraVernero disse...

Tes razón, Tomás. Algo haberá que facer. Acepto propostas, incluída a de invocar a Azathoth e levar por diante a Cidade...
Sería bon mirar, aliás, o que está traducido de Lovecraft ao galego.
Canto ás partidas, supoño que a partir do luns que ven podemos reanudar a emisión.
Moucho, Lauridinha: alédome que entredes tamén na Cofradía de Lovecrafteiros, e aproveito para debuxarvos con tiza o Signo Amarelo nas costas...

O Breogán de Gáidil disse...

Chego tarde ao post, pero en canto ao da tradución de Lovecraft ao galego podes contar cun comprador e lector!
Algo xa fixeran disto na web de Nova Fantasía, pero velo en papel impreso sería un deses pasos a dar polo noso idioma.

Un saúdo.