sexta-feira, outubro 19, 2007

(sen título)





todos temos dôr
pra qué mais?

(fragmento da dedicatoria escrita por Álvaro Cunqueiro no exemplar de Poemas do si e non para Luís Seoane).

2 comentários:

elfiña dos soños disse...

A cuestión é sabela controlar, para non caer. ti decides se te doe ou non (falando sicoloxicamente) kiños

Anónimo disse...

Opción zen (Calvino -Italo, claro- diría aristocrática). A lóxica é doada: se zen, logo Rothko, logo sen título, logo monocroma, logo liricamente cunqueiriana.
Hai unha Rothko Chapell en Houston que alberga nun edificio moi xeométrico e espido de calquera ornamento obras do artista e sons de Morton Feldman para facilitar a viaxe espiritual do espectador/visitante/turista.
Pero a dor do negro está máis en Soulages, está máis en Hartung, está incluso máis en Motherwell e, ate me atrevería a dicir que tamén neles está máis Cunqueiro.
Aínda así, asociar negro con dor é unha evidente expresión do que somos: heredeiros dunha pesada carga greco-latina-cristiana e de Santa Compaña fisterrena.

p.d.: pido desculpas se algo do que aparece neste comentario pode resultar ofensivo para a sensibilidade extrema de Yolanda.