Ben... despois dunha prolongada estadía lonxe do teclado por razóns que non veñen ao caso, será cousa de ir voltando un chisco, e non deixarvos de todo punto abandonados, non?
Máxime cando dentro dunhas semanas me poño camiño a París, no post-ludio daquel congreso de cidades europeas en Kiel que tanto xugo me dou fai agora algo máis dun ano, e do famoso curso de verán Dorpatense. Os graciosos sainetes glosados coa ironía e humor negro cortesía da Casa repetirse han na capital do século XIX (ma non troppo, agardemos...).
Como brevísimo preludio, tivemos o xoves pasado á Doutora Bischoff and her merry men, vestidos de estudantes cansos da Universidade de Paderborn, rematando o camiño de Santiago e escoitándome a mín e a María López Sández (se les isto, felicidades de novo por todo, libro e fillo) parolando sobre a literatura galega. No caso de María, un percorrido xeral. No meu, unha lectura comentada da poesía galega do século XX (paradiando ao Ferrín, diríamos: 'De Cabanillas a Noel Blanco'), cunha pequena guía posterior pola Cidade de Pedra e Auga (máis auga que pedra desta volta, e as persoas epicúreas e comodonas preferimos ver a chuvia dende outra perspectiva -unha xanela nunha habitación seca e caldeada, e con outras persoas mollándose-).
A noticia, nun ton algo menos jocoso tédela tamén na bitácora do extinto Colectivo Sacou. Nada máis por agora. Tede paciencia, e seguide á espreita...
1 comentário:
A invernía afectounos, coido que nos estamos volvendo un pouco plantígrados (ben, tí sempre estiveches máis preto deles ca min, polo capilar).
O meu foi unha etapa destas de melancolía autopropulsada ás que tan propensas somos as mulleres "galegas" (e entrecomiño o de galegas porque xa coñeces o batiburriño da miña orixe, pero seguindo a máxima de que un non é de onde nace, senón de onde pace...).
Welcome back (to the days of thunder), que dirían os outros, e a ver se actualizamos máis e nos vemos máis homiño, que xa se botan de menos esas charlas salpementadas de risos que botabamos. Non deixes de chamar cando veñas por Compos (e anúncioche, ando a mirar unha propiedá así que igual igual nalgún momento ata che podo dar de durmir e todo).
Enviar um comentário