CANTO NÚMERO III
Sentárame nas gradas da Dogana,
porque as góndolas custaban demasiado aquel ano,
e non estaban "aquelas mozas", había unha cara
e o Bucentauro a unha vintena de iardas, ouveando "Stretti",
e as vigas mestras iluminadas, aquel ano, no Morosini,
e os pavos reais na casa de Koré, ou quizaves estivesen.
Deuses flotan no ar azurado,
luminosos deuses, e toscanos, de antes de que fose verquido o orballo.
Luz: e a primeira luz, antes de que nunca o orballo caese.
Paniscos, e do carballo, dríade,
e da maceira, mélida,
por todo o bosque adentro, e as follas están cheas de voces,
en susurro, e as nubes cómbanse sobor da lagoa,
e hai deses sobre elas,
e na auga bañistas de amendoada brancura,
a auga prateada que vidra o pezón voltado para arriba,
como dixera Poggio.
Vetas verdes na turquesa
Ou, as gradas pardas ruben por detrás dos cedros.
Mio Çid cavalgou ata Burgos,
ate a porta engastada entre dúas torres,
bateu co conto da lanza, e unha nena apareceu,
una niña de nueve años,
na pequena galería sobre a porta, entre as torres,
a ler o decreto, voce tinnula:
"Que ninguén fale, dé pousada, axude a Ruy Díaz,
baixo pena de que se lle arrinque o corazón, e posto en punta de pica
e de perdé-los ollos, e tódolos bens confiscados,
e aquí, Mío Çid, están os selos,
o selo real e a firma".
E él baixou de Vivar, Mio Çid,
sen deixar alá os falcóns nos seus poleiros,
e roupa algunha alá, nas prensas,
e deixou a súa Arca con Raquel e con Vidas,
a grande arca de area cos prestamistas,
para ter a paga da mesnada,
e abrirse camiño cara Valencia.
Inés de Castro asasinada, e a parede
aquí espida, aquí feita para durar.
Triste destrozo, o pigmento escámase da pedra,
ou a argamasa descascara, Mantegna pintou a parede.
Trapos de seda, "Nec Spe, Nec Metu".
7 comentários:
A TRADUCIÓN DEMOSTRA SAGACIDADE, INTELIXENCIA, BO GUSTO E POSIBILIDADES DE DESCOLONIZACIÓN ESTÉTICA. A SÚA LECTURA FAIME SENTIR COMO SE DURMISE NUN ESTANQUE INMENSO ILUMINADO POLA ACQUATTICA LÚA DE UNGARETTI. AGRADÉCENSE ESTES POUCOS INTRES DE CLARIDADE NUN UNIVERSO SOMBRÍO E BESTIA. GRAZIE,
Sir Gawain
Gracias polo comentario, anque crea que estás a ser excesivamente benevolente coas miñas escasas capacidades.
¡E non é humilitas!
A pena maior que teño é que a traducción, xunto co texto meu que colei aquí, e xunto cos primeiros artigos, queden relegados polas novas entradas. Quizaves escribín demasiado aos comezos, e agora as primeiras cousas fican, como os xoguetes de neno ou os zapatos vellos, relegados ao faiado.
Paciencia...
E gracias outra vez.
Gústame moito o poema.Supoño que o tradutor ten parte do seu mérito, aínda que hai algúns xiros con castelanismos sintácticos. Pero é certo o que di o outro comentario,é coma durmir nun estanque. Se non podemos ter unha boa poesía, a ver se temos sequera boas traducións. Merci por un crepúsculo.
Esquecemos que Pound era un FASCISTA que dictaba discursos en apoio ó duce desde Radio Roma mentres Castelao fundaba unha comunidade no exilio? Seneschal Key, a túa planificación cultural fúndase nunha aporía (a tensión dialéctica irresoluble entre as apertas nocturnas determinadas - esas liasons dangereuses - e o aprezo por textos imposibles que demostran un elitarismo cultural insostible. Deberías incluír un poeta do extraordinario libro do último premio Esquío para reorientar este lugar de cultura.
Todos fumamos opio con Pound no barrio latino. Quen opinou antes ten na alma a lama dunha puta barata da Baixa. Longa a vida ó espectro benévolo de Ezra eternamente no seu círculo xunto a Arnaut Daniel (dir bello e strano), benaventurado o seu lector (benquerido seneschal) porque a el pertencerá o reino da lucidez.
Boas, rapaces.
Agradecido polo interese e os comentarios.
Pode ser que se me colasen algúns castelanismos sintácticos, sí. Agradecería que se me comentasen, para evitalos doutra volta.
Dentro de pouco ei pegar outra traducción tamén, anque me están moitas cousas a barallar na cachola. Xa veremos a que escollo...
"A falta de Pound buenas son tortas" (Julián Ríos, Larva)
Enviar um comentário