'I Get a Kick Out of You' é unha canción bastante famosa de Cole Porter, que aparece por primeira vez no musical Anything goes (1934). Moitas veces versionada, unha das clásicas é esta de Frank Sinatra, cortesía do Youtube, que tedes en ligazón ao final.
O que estaba a buscar en realidade é a versión cómica que fixo dela Timothy Spall (no papel de D. Adriano de Armado) na adaptación cinematográfica de 'Traballos de Amor Perdidos', de Kenneth Branagh, pero non houbo tanta sorte. A translatio de Shakespeare ao formato do musical romántico de Hollywood pareceume unha idea excelente (creo que o director a repite ata certo punto na pastoral xaponesa do ano pasado en que transmuta 'As you like it' que aínda non tiven posibilidade de ver). A acción transladábase á Europa do ano 39, mesturando cancións do Broadway dos anos 30 e montaxes estilo noticiario.
Quizaves algúns actores non daban a talla, e os bailes e cancións soaban algo a falsete. En calquera caso, a película foi un desastre absoluto en taquilla...
...e a falta do video en cuestión, que tanto me presta polo seu tratamento tan autoirónico da convención amorosa (xa Maiakovski, romántico ferido ate as cachas, sentía a imposibilidade de non caer na cursilería coas formas manidas de abrir o seu corazón aos demais), déixovos polo momento con Sinatra rasgando as súas cordas vocais, eu mesmo cantándoa dende as patas para a miña Amada Inmortal. Un exercicio sinceiro de paixón sentimental e autodeprecación aos que son tan dado, como ben saben os que me coñecen...
Que vos preste!
O que estaba a buscar en realidade é a versión cómica que fixo dela Timothy Spall (no papel de D. Adriano de Armado) na adaptación cinematográfica de 'Traballos de Amor Perdidos', de Kenneth Branagh, pero non houbo tanta sorte. A translatio de Shakespeare ao formato do musical romántico de Hollywood pareceume unha idea excelente (creo que o director a repite ata certo punto na pastoral xaponesa do ano pasado en que transmuta 'As you like it' que aínda non tiven posibilidade de ver). A acción transladábase á Europa do ano 39, mesturando cancións do Broadway dos anos 30 e montaxes estilo noticiario.
Quizaves algúns actores non daban a talla, e os bailes e cancións soaban algo a falsete. En calquera caso, a película foi un desastre absoluto en taquilla...
...e a falta do video en cuestión, que tanto me presta polo seu tratamento tan autoirónico da convención amorosa (xa Maiakovski, romántico ferido ate as cachas, sentía a imposibilidade de non caer na cursilería coas formas manidas de abrir o seu corazón aos demais), déixovos polo momento con Sinatra rasgando as súas cordas vocais, eu mesmo cantándoa dende as patas para a miña Amada Inmortal. Un exercicio sinceiro de paixón sentimental e autodeprecación aos que son tan dado, como ben saben os que me coñecen...
Que vos preste!
Sem comentários:
Enviar um comentário