sábado, dezembro 31, 2022
Libros do Mes - and some stats
sábado, dezembro 10, 2022
墨子
Estes días estou a ler a tradución inglesa (obra de Ian Johnston) do Mozi, un dos clásicos do pensamento filosófico chinés de arredor do século V a.C. Velaiquí uns breves apuntamentos:
sexta-feira, dezembro 02, 2022
quinta-feira, dezembro 01, 2022
domingo, novembro 27, 2022
Libros do Mes
The Lost Plays of Greek Tragedy (Volume 1) de Matthew Wright [E]
A Mathematician's Apology de G.H. Hardy
*Calculus Made Easy de S.P. Thompson e Martin Gardner
*Tristram Shandy de Laurence Sterne / Howard Anderson (ed.)
*Seven Strategies of Assessment for Learning de Jan Chappuis [E]
*The Mozi: A Complete Translation de Ian Johnston [E]
quinta-feira, novembro 10, 2022
How to slay a beast
No capítulo XIII de Calculus Made Easy, obra de Silvanus P. Thompson, trabállanse fraccións parciais. Un ten unha función racional do tipo
domingo, novembro 06, 2022
quinta-feira, novembro 03, 2022
domingo, outubro 30, 2022
Awfully Busy - e Libros do Mes
Pois iso, que non tiven moito tempo para o espazo virtual como ben puidéchedes ver. Entre o traballo, os resfriados do pequeno, a preparación das miñas participacións no Congreso que rematou onte, a que teño o mércores pola mañá en Vila, non puiden case nen ler, que é a prioridade absoluta dos meus ocios...
Tiña pendentes algunhas entradas sobre a viaxe a Xapón no verán do 2011, e algún que outro coello na chistera. Tede un chisco de paciencia...
Seven Brief Lessons on Physics de Carlo Rovelli
*Unknown Quantity de John Derbyshire
*Calculus Made Easy de S.P. Thompson e Martin Gardner
*Tristram Shandy de Laurence Sterne / Howard Anderson (ed.)
*Seven Strategies of Assessment for Learning de Jan Chappuis [E]
quarta-feira, outubro 05, 2022
segunda-feira, outubro 03, 2022
quinta-feira, setembro 29, 2022
Libros do Mes
*Unknown Quantity de John Derbyshire
*Calculus Made Easy de S.P. Thompson e Martin Gardner
*Tristram Shandy de Laurence Sterne / Howard Anderson (ed.)
*Seven Strategies of Assessment for Learning de Jan Chappuis [E]
*Plato: Complete Works de John M. Cooper (ed.)
*The Lost Plays of Greek Tragedy (Volume 1) de Matthew Wright [E]
sexta-feira, setembro 23, 2022
Elegy Written in a Country School
quarta-feira, setembro 14, 2022
Silly Me
No escaso tempo de lecer que me permite o comezo do ano académico estou a lidiar co libro Calculus made easy, de Silvanus P. Thompson, e os seus exercicios. Malia o título, non o estou a topar tan doado, alomenos á altura do tema ao que cheguei recentemente (XI - Maxima and Minima), onde o exercicio típico consiste en visualizar unha figura xeométrica inscrita noutra e calcular as propiedades máximas (volume, area...) das figuras de dentro.
Anque require un chisco de esforzo a visualización e a técnica de resolución deste tipo de problemas, o que me está a romper a cabeza son os meus 'descoidos', erros e despistes computacionais que me levan a error, e que son resultado de pouca práctica computacional. Cousas coma supoñer que se 5x^4 = 5, logo x^4 = 0 (cando é igual a 1), ou ter que elevar ao cadrado a (8-x) e pasarlle o exponente, mal, só ao x, ou o último, tratar a unha expresión elevada a 1/2 coma se estivese elevada a -1/2...
Algo que me frustra tamén bastante é a miña lentitude á hora de resolver problemas. Contaba con que os 11 exercicios desta unidade non me levasen máis de 2 mañás, e xa levarei 2 semanas (anque en total, seguramente non lles adiquei máis de 7 horas ou así por mor de reunións e de preparar cousas para o traballo). Paciencia, non hai outra ciencia...
segunda-feira, setembro 12, 2022
quinta-feira, setembro 08, 2022
At the time of the Queen's death
terça-feira, agosto 30, 2022
Libros do Mes
sábado, agosto 13, 2022
Sweet and Sour
Xa vos falara nunha ocasión dos meus gustos frugívoros, mais dado que estamos de vacacións, permítome outra volta cunha pequena e frívola entrada estival, reflexionando sobre gustos alimentarios, e non estéticos. Dende uns anos atrás, e nun esforzo por mellorar os meus hábitos, obrígome a almorzar só froita. Un pensaría que o padal acabaría adaptándose, pero sigo sendo un adicto terminal do doce, e botando de menos o par de torradas con manteiga e mermelada de amorodos que foron durante moitas décadas a miña primeira comida da mañá.
Como suporedes, o meu gusto en froitas, en consecuencia, vai en orde descendente dende as máis ás menos doces. No podio están non só aquelas con moita fructosa, senón as que amais teñen moi pouca acidez de acompañamento: figos, peras, melóns, cherimoias, plátanos ou dátiles (os تمر المجهول son a comida dos deuses; penso que podería sobrevivir permanentemente cunha dieta de éstes e leite fresco).
Porén, tamén se da un feito paradóxico: hai algunhas froitas nas que aprezo, dentro duns límites, a presenza de acidez. O caso paradigmático son os cítricos: goréntame os pomelos incluso sen ningún azucre engadido, ou os zume de lima e limón co mínimo edulcorante e algo de diluimento en auga. Este verán, que foi moi xeneroso en limóns, permitiume calcular as proporcións perfeitas de limonada: unha parte de zume recén exprimido da árbore da horta (variedade Eureka), outra parte de auga e de 4 a 5 dunha gaseosa neutra, con ou sen zucre. Tamén están ben os tamarindos (sen pasarse, que a variedade non doce é coma lamber limóns!), as milgrandas, as mazás ou as arandeiras vermellas (necesariamente, secas). E logo hai froitas onde ata o menor indicio de presenza do agre me provoca un case total rexeitamento, coma nos pexegos, ameixas, amorodos, cereixas ou arandos. Finalmente, tamén cabe mencionar as que mellorar moito coa cocción (anque isto realmente vale para todas, aos liberárense e caramelizar os azucres e reducirse a auga e as sustancias acedas): feixoas, goaiabas, roibarbo, marmelos... Como me repite a miña dona en moitas ocasións, teño o padal dun neno pequeno...
segunda-feira, agosto 08, 2022
sexta-feira, agosto 05, 2022
domingo, julho 31, 2022
Libros do Mes
The Rape of Lucrece de William Shakespeare [R]
Concepts of Modern Mathematics de Ian Stewart [E]
*√2 de David Flannery
*A New History of the Humanities de Rens Bod [E]
*The poetry of the early Tang de Stephen Owen
*Elementos de Matemática Discreta de Emilio Bujalance et al.
*Calculus Made Easy de S.P. Thompson e Martin Gardner [E]
segunda-feira, julho 25, 2022
English Gongorism
domingo, julho 17, 2022
O Vernero que foi: Xuño/Xullo 11
Nos comezos daquel verán remataba con sentimentos encontrados o meu primeiro curso lectivo dende o outro lado da aula. Botando unha ollada as entradas que escribín, vexo lecturas e reflexións, mais cuberto baixo o velo da discreción está un feito privado de máxima magnitude para o Mantedor: o 9 de xullo casaba coa miña dona e señora e daban comezo once anos de felicidade a carón da mellor muller do mundo, My other self, my council's consistory, My oracle, my prophet, a pedra estábel no medio do meu río de augas turbulentas nas verbas da poeta Tawara Machi que tivo a ben compartir comigo e converter no noso común emblema:
ゆく河の流れを何にたとえてもたとえきれない水底(みなそこ)
As datas epocais fundan as cronoloxías dos pobos e establecen o nacementos de novas eras; na miña cronoloxía privada, a presenza de Noriko na miña vida creou un Antes e un Despois de, e como tódalas transformacións revolucionarias, refixo e e reinterpretou o pasado á súa imaxe e semellanza. Ao respecto, e seguindo o antergo modelo da tipoloxía escolástica, recréome en conectar recordos da infancia e pensamentos da adolescencia con prefiguracións e intentos de descubrir á que daquela era un descoñecida que moraba no outro estremo do globo terráqueo.
Moi lonxe dese país onde nace o sol, perto das costas onde as tropas de Décimo Xunio Bruto imaxinaban escoitar o ruído do astro-rei ao afundirse nas augas, está a miña casa de Tavilo, en cuxa sala de estar tiñamos unha mesiña baixa de falsa decoración laqueada, unha chinoiserie de volutas douradas, madeira negra e groso cristal por enriba que agochaba e protexia a belidas damas orientais flotando entre nubes, pavillóns, e pagodas. O meu maxín infantil fantaseaba con traspasar o vidro e conversar cunha desas doncelas; moitos anos despois, a Imaxe fíxose carne e habitou entre nós, e tiven a sorte de coñecela e de persuadila para que seguise habitando comigo ata o día de hoxe...
domingo, julho 10, 2022
domingo, julho 03, 2022
quinta-feira, junho 30, 2022
Libros do Mes
segunda-feira, junho 20, 2022
Lotería - From the other side
15. Los textos dialógicos. Estructura y características.
19. Expresión de la cantidad.
30. El verbo: Tiempo verbal y tiempo real. El aspecto. El modo.
58. La novela actual en Gran Bretaña: Selección de textos y análisis de una obra representativa.
segunda-feira, junho 06, 2022
domingo, junho 05, 2022
terça-feira, maio 31, 2022
Libros do Mes
terça-feira, maio 24, 2022
O segredo da felicidade
sexta-feira, maio 20, 2022
Simone Weil - Axudando aos demais / Mediación
"O amor ao próximo en toda a súa plenitude consiste simplemente en ser capaz de dicirlle: 'Qué é o que estás a pasar?'. É un recoñecemento de que a persoa que sufre existe non tan só como unha unidade nunha colección, ou un especime pertencente a unha categoría social que nomeamos 'desafortunada', senón como unha persoa igual a nós, que un día foi marcado cun carimbo especial pola aflicción. É por isto que é suficiente, pero tamén indispensábel, saber contemplar a esta persoa dun certo xeito.
Este xeito é, en primeiro lugar, atento. A alma propia baleirase dos seus propios contidos coa fin de recibir dentro de sí ao ser ao que está a fitar, tal e como é, en toda a súa verdade. Só aqueles capaces de prestar atención poden facer isto.
Acontece así que, por paradoxal que pareza, unha prosa latina ou un problema de xeometría, anque se executen mal, poden ser de grande utilidade algún día sempre e cando lles adiquemos o tipo axeitado de esforzo. Se xurde a ocasión, poden un día facernos máis capaces de darlle a alguén nun estado de aflicción exactamente a axuda que necesita para salvarse, nese supremo intre da súa necesidade".
Simone Weil, "Reflections on the Right Use of School Studies with a View to the Love of God", contido no seu libro Waiting for God. Neste caso, cheguei indirectamente á cita a través dun libro de Francis Su: Mathematics for Human Flourishing.
sexta-feira, maio 13, 2022
O Vernero que foi - Marzo/Abril/Maio 11
Botando a ollada atrás, pouco que reseñar topo na escuma dos días dos comezos daquela primavera, agás quizaves a impresión de que os ciclos nos que estou iserto nas rutinas da primavera actual son máis ou menos os daquela, na primeira estación florida en que traballaba coma docente de EEOOII. Algo máis interesante foi a pequena visita a Madrid que debín facer aproveitando unha ponte como a deste ano entre fín de semana e Día das Letras Galegas, co gallo de asistir a unhas aulas da cerimonia xaponesa do té.
Na Vila e Corte, en efecto, está o único profesor da escola Urasenke que hai en España, Javier Soei Martínez Gil, e polo tanto, é o único sitio onde se pode un familiarizar con esta arte performativa xaponesa que estetiza de xeito requintado actos tan cotiáns coma os de xuntarse, comer e beber. Coma nunha peza de teatro semi-improvisado, o sadō (茶道) ten os seus actos e esceas, roles e posicións nun taboleiro de catro tatamis e medio mais, parcialmente, o xardín adxacente, xunto con guións máis amplo que mudan paseniñamente co paso das estacións, cos artefactos dispoñíbeis e cos convidados que veñen de visita. Aquí tedes, por exemplo, unha desas esceas: o anfitrión traendo os implementos. Parte disto (dobrar o pano, limpar a culler de madeira) é o que practiquei neses días.
Alén da distancia, outro obstáculo que me dificulta acudir a máis aulas é o problema do xeito formal de sentarse: o seiza require botar longo tempo coas pernas dobradas e sentado sobre os muslos e os xoenllos, o que acaba provocando dor e perda de sensibilidade aos que non están acostumados; a maiores, no meu caso teño uns xoenllos moi sensíbeis: unha vez mesmo sufrín un esvaemento logo de botar uns dez minutos cos xeonllos apoiados nun chan de madeira.
Por eses meses andaba tamén atarefado 'on the side' coa tradución ao galego do TAZ de Hakim Bey que me solicitara Roberto Abuín e a editorial Axouxere, e que estaba a realizar a dúas mans co entrañábel Pablo Varela Pet. Un texto curioso e algo psicodélico, mais que recomendo encarecidamente pola súa exploración de 'espacios outros' de liberdade, fuxidíos pero indestructíbeis na súa pervivencia e migración. Saiu publicada en xuño e presentámola nun acto moi entretido na Gentalla do Pichel.
quarta-feira, maio 11, 2022
terça-feira, maio 10, 2022
sexta-feira, abril 29, 2022
Libros do Mes
Humble Pi de Matt Parker
*The poetry of the early Tang de Stephen Owen
*Forming the Early Chinese Court de Luke Habberstad [E]
*The Making of the Atomic Bomb de Richard Rhodes
*Elementos de Matemática Discreta de Emilio Bujalance et al.
terça-feira, abril 12, 2022
sexta-feira, abril 01, 2022
quinta-feira, março 31, 2022
Libros do Mes
quarta-feira, março 23, 2022
Climbing a mountain
Entre os libros da biblioteca municipal de Outes hai unha presada en inglés que foron donados anos atrás, imaxino que por unha familia de británicos que asentaran na nosa terra, e dos que eu son o case único lector. A súa temática é bastante variada (historia de España e de Gran Bretaña, das exploracións oceánicas, textos literarios clásicos, algo de filosofía...), anque un certo predominio de volumes sobre barcos e episodios navais e algunhas cousas de ciencia fan pensar que o seu anterior dono seguramente cursou estudos técnicos, cicaves de enxeñería naval.
Un exemplar co que levaba pelexando longo tempo sen éxito é An Introduction to the Foundations and Fundamental Concepts of Mathematics, de Eves e Newson.
sexta-feira, março 11, 2022
quarta-feira, março 02, 2022
segunda-feira, fevereiro 28, 2022
Libros do Mes
segunda-feira, fevereiro 21, 2022
terça-feira, fevereiro 15, 2022
唐詩三百首
sábado, fevereiro 12, 2022
O Vernero que Foi - Xaneiro/Febreiro '11
Hai periodos da vida inzados de actividade ou lecturas de relevancia; porén, os dous primeiros meses do 2011 pasaron polo meu ser sen deixar moito humus nutricio entre as miñas lembranzas, e unha rápida ollada a correos electrónicos daquela tampouco ilumina demasiado as tebras. Vexo que escribía moi poucas entradas na bitácora naqueles días, seguramente por mor do traballo (xaneiro e febreiro son meses atarefados nas EOIs, cando se ultiman, realizan e corrixen as probas de progreso). Tamén vexo no libro de area dixital que o Colectivo Sacou debeu celebrar a súa propia e peculiar Lupercalia cunha visita ao noso estimado amigo, oráculo e mestre máxico Roberto Abuín: quizaves unha visita rianxeira da que gardo algunhas fotos, ou outra na que fomos brevemente infame turba de nocturnas aves a carón dunha lareira, ou quizaves foi aquela outra cando a editorial Axouxere creou a súa residencia de escritores e os sacousos ficáramos a cear. Algún día eivos falar tamén doutra noite na salvaxe compaña de Roberto e Manuel López nun pazo falando (entre outras cousas) de amores, filosofía, México, o tarot, fume e as Meditacións de Marco Aurelio, pero tornando ao rego deste encontro do mes de febreiro, penso que tirei del un certo compromiso pola miña parte para facer unha tradución do TAZ de Hakim Bey que sairía publicada, penso, ese mesmo ano na colección co nome da miña musa favorita: Clío.
O verquido ao galego desa obriña, malia o seu pequeno tamaño, resultou unha coreografía a dúas mans, coa inestimábel cooperación de Pablo Varela, my favorite pet (e esta entrada xa vai collendo o aire oteriano do Libro dos Amigos). Ámbolos dous nomes aparecen, tímidos e algo fachendosos, na primeira das páxinas:
E anque o mantedor non teña nada de anarquista, místico ou sodomita, haivos cousas moi interesantes á marxe destas no libellus de Hakim Bey, e que fan que vos recomende a súa lectura (e non sexades malpensados, que non cobro dereitos de autor): sinaladamente, a idea da construción nómada de espazos alternativos e de resistencia que pola súa propia natureza -mariposa en cenizas desatada- só poden durar coma pequenos fogos fatuos, correndo daquí para alá, prendendo a lumes bravos e iluminando brevemente os currunchos menos sospeitados. Nese senso é unha utopía pesimista de torres evanescentes, anque por iso mesmo, en última instancia, irreprimíbel e indestructíbel, como a humana natureza.