segunda-feira, dezembro 31, 2018

Libros do Mes

Shih-ching de Ezra Pound (tr.)

The Book of Songs, de Confucio (ed.) e Waley (tr.) [R]

*Cross-Language Mediation in Foreign Language Teaching and Testing de Maria Stathopoulou

*Robinson Crusoe de Daniel Defoe

*The Routledge Encyclopedia of Language Teaching and Learning de Michael Byram (ed.) [E]

*The Princeton Companion to Mathematics de Timothy Gowers (ed.)

sexta-feira, dezembro 21, 2018

Shopping Basket

Completando a sección fixa na que nos/vos apunto os libros que lín no mes en curso, dou paso tamén a unha nova na que vos/nos amoso os volumes que merquei nos últimos 30 días. Neste decembro caeron catro: tres de matemáticas e un de literatura inglesa.



sábado, dezembro 15, 2018

My Tess

Uns días atrás, co gallo da ponte da Constitución, aproveitei para facer unha visita rápida ao Reino Unido e pasar un tempo cos familiares que teño alá. Porén, unha das xoias que rescatei de xeito imprevisto foi esta foto do meu primeiro colexio anglosaxón, o Corpus Christi de Boscombe, alá polo curso 1989/90. 


Anque en xeral gardo boas memorias escolares, este grupo e este ano académico son os que acubillo con máis afecto nos recunchos da miña memoria por varias razóns. Unha delas é que era un estudante bastante popular e aprezado polos meus compañeiros (algo que poucas ou nulas veces había acontecer despois); outra é que entre esta tropa xurdiu o primeiro dos meus mellores amigos, Darren (comezando dende atrás, de esquerda a dereita, o cuarto rapaz da segunda ringleira), que foi case coma un irmán para mín e do que lamentei amargamente ter que separarme naqueles días anteriores ás redes sociais cando o cambio de país implicaba unha ruptura total de contactos. 

A terceira razón tamén ten nome, apelidos e posición na foto; na terceira ringleira, en sexta posición, podedes ver sentada a Teresa Frith, a primeira persoa da que o Mantedor estivo tolamente namorado (head over heels, coma din os ingleses), cunha desas querencias limpas, puras e infantís que só son posíbeis denantes da pubertade e son pasto da nostalxia no devalar adulto. O afecto e a persoa só vivían dende moitos anos atrás no máis profundo do meu maxín, fosilizado en imaxes fermosas coma flores topadas entre páxinas dun vello libro, serenas coma o silencio que segue ás badaladas dunha igrexa rural e afastada; mais grazas a esta descuberta podo volver a poñerlles carne (ou celuloide), comprobando que o recordo, que é traizoeiro, non mentía desta volta.

Van case trinta anos dende que se tirou esta estampa. Gorentaríame moito volver a conectar con esta xentiña -con todos-, e máis que nada, volver a saber do Darren e da Teresa, de cómo lles foi a vida, e quizaves quedar nun futuro imperfecto e non moi lonxano a tomar unha pinta con eles e parolar un chisco. Co primeiro xa contactei: acabou traballando de actor e agora vive en Polonia. Coa segunda, xa se verá.

quarta-feira, dezembro 05, 2018

O Vernero que foi - Decembro '07

Finaba o 2007 e con el o ano máis prolífico desta bitácora: 86 entradas nada menos!. Parte deste éxito, que comezaba daquela a súa costa abaixo, debérase a que o Pazo de Trasalba fixo oficiosamente de foro e escaparate do grupo de 'poetas comparatistas' que neste curso daban comezo á súa dispersión e exilio por universidades estranxeiras. Xa o número de comentarios nas entradas do mes (arredor de 6 de media) ían marcando a pauta para o futuro silencio lector.

Malia estar enfrascado coas opos, aínda topaba tempo para escribir, anque ás veces falaba delas, como nesa entrada sobre o Románico italián e Benedetto Antelami -era o meu tema favorito de todo o temario, e incluso me permitira enriquecelo, creo lembrar, co engadido das típicas igrexas medievais de madeira da área escandinava: as Stavkirke


Laiábamonos, vía Franco Grande, da mediocridade e das miserias endogámicas das nosas letras; é, por desgraza, un terreo onde as cousas só foron a peor. Contan que o poeta chinés Liu Yuxi fora desterrado por un poema satírico ('As flores de pexego no templo de Xuandu') e que cando volveu a capital, vendo a situación política e o templo aínda máis desolados que no comezo, escribiu outros versos ('Visitando novamente o templo de Xuandu') que lle gañaron outra xornada de exilio. A sega pasa implacábel polo ermo das nosas letras, e só deixa medrar ás malas herbas, ás prantas rubidoiras...

terça-feira, dezembro 04, 2018