sexta-feira, agosto 30, 2019

Libros do Mes

Libro de Buen Amor de Juan Ruiz, Arcipreste de Hita

The Future of the Professions de Richard e Daniel Susskind [E]

Mencius de Irene Bloom (tr.) [E]

*Infinite Powers de Steven Strogatz

*Exemplary Figures (Fayan) de Yang Xiong

*Lenguaje matemático, conjuntos y números de Miguel Delgado e Mª José Muñoz

*The Princeton Companion to Mathematics de Timothy Gowers (ed.)

quinta-feira, agosto 22, 2019

O Vernero que foi - Agosto '08

Ollando atrás, vexo que logo da derrota temporal das oposicións, topei tempo en loita coa tristeza para engulir libro tras libro, dalgúns dos cales vos falaba por aqueles días. Ferrín xubilábase, e a pesar dos meus desexos, non parece que aproveitara os anos de asueto para escribir outra grande obra para a literatura galega. Entre os obxectivos que me poñía estaba a lectura da Commedia dantesca na edición profusamente anotada de Mondadori; esa obra está a medio facer, co Inferno completado e o Purgatorio parado perto dos comezos (o primeiro tomo remataríao nos días do Leliadoura da man dunha curiosa autosuperstición que tecera ao seu redor: cando rematase os salóns de tortura do florentino había rematar o meu sufrimento docente tamén); comezaba a última obra da triloxía do Sprawl de William Gibson; tempo despois completaría outra das súas triloxías (a da Ponte) e agora estou á impaciente espera de que saia a continuación de The Peripheral: Agency sairá aos mercados o 21 de xaneiro do 2020, ou sexa que paciencia...

Un libro interesante anque algo decepcionante copaba unha entrada/reseña: Storming the Reality Studio, de Larry McAffery. Querería botarlle unha olladela, pero temo que aínda llo teño emprestado ao profesor Anxo Abuín, e de todos xeitos, había ser aínda máis escéptico a día de hoxe cos seus argumentos do que o era daquela cos cantos de serea da posmodernidade e as promesas (moi similarmente expostas no Hypertext de Landow) encol de confluencias afortunadas entre a teoría e a praxe  (e as modas literarias). Un regusto acedo tamén me deixou unha lectora recente longamente retrasada: a do Libro de Buen Amor, do Arcipreste de Hita. Lembro a curiosidade que me xurdira nun lonxanísimo 2º de BUP lendo sobre os seus contidos nun libro de texto escolar; anque teña anacos interesantes, resultoume moito máis tedioso que outros dos seus contemporáneos, seguramente porque teñen un mellor e mais coerente fío narrativo (Libro de Alexandre, Libro de Apolonio, Poema de Fernán González) e son máis insensíbel hoxe ás subversións e polifonías xenéricas que explican a popularidade canónica do poema. Coma tódolos clásicos, o lector contemporáneo topará anacos que riman coas nosas sensibilidades (coma a crítica do poder do diñeiro), outros belidos e surrealistas (o combate de Don Carnal e Doña Cuaresma) e outros que resultaría inimaxinábel expoñer e encomiar nas aulas hoxe en día (como a sanción da violación coma ferramenta seductora no episodio de Don Melón e Doña Endrina, anque as páxinas máis explícitas do manuscrito xa non se conserven)...


quarta-feira, agosto 14, 2019

terça-feira, agosto 06, 2019

Ad Vocatio (9)

Ao final da entrada anterior, atopábamonos con que levaba 4 cursos impartindo aulas en Escolas Oficiais de Idiomas, e algo sorprendido de disfrutar coa ensinanza da lingua inglesa e de poder facelo razoábelmente ben. Seguramente haxa moitos factores detrás desta situación: o perfil e motivación do alumnado, o enfoque comunicativo e non gramatical, compañeiros estimulantes e motivadores, e algún esforzo que eu puxera da miña parte. Porén, e malia o cómodo que me sentía, alomenos un par de factores contribuían a que sentise enriba de mín unha espectral espada de Damocles, xa que as experiencias e habilidades laborais que estaba a desenrolar non estaban destinadas a ser, a priori, máis que unha pequena paréntese temporal na miña biografía.

O primeiro deles era que nas EOIs o profesorado de secundaria en expectativa estabamos 'de prestado'. Tratándose doutro corpo docente, con oposicións de acceso diferenciadas, era consciente de que antes ou despois (calculaba que quizaves en 3-4 anos) habían darme o meu destino definitivo e con el, o éxodo definitivo de Escolas. Mellor non encariñarse moito co choio.

O segundo conectaba co 'accidente afortunado' de terme presentado (e superado) as opos de secundaria-inglés. Seguía pensando que a miña vocación era a ensinanza de historia, e xa esplorara a fondo os mecanismos para a adquisición de nova especialidade a través dos cales podería certificarme coma PES - Historia e conseguir unha praza definitiva na disciplina que máis aprezaba. Este proceso, de feito, é bastante asequíbel unha vez que un xa está dentro do corpo docente; cada vez que se convocan oposicións coa especialidade que desexas, podes presentarte por unha quenda específica, que non ten límite de prazas (só 'apto' ou 'non apto') e cuxa proba consiste nunha defensa oral dunha hora dun (entre cinco elixidos a sorteo) dos temas do temario da especialidade que queres adquirir. De feito, no verán do 2014, estando aínda na sección de Ribeira, convocaran oposicións de secundaria-Historia (por primeira vez dende o meu fallido intento en 2008), e alá me fun, exitosamente, a Vigo a desenvolver unha exposición sobre Os reinos peninsulares nos séculos XIV e XV. Conflictos sociais e diversidade cultural.

Mais, como xa nos advertían Robert Burns e John Steinbeck, The best-laid schemes o' mice an' men Gang aft agley; os meus pasos súbitamente tiveron que torcer cara Frións para ensinarlle língua inglesa e língua e literatura española aos adolescentes, e os resultados desa experiencia mudarían drásticamente as miñas perspectivas e obxetivos laborais para sempre.