sexta-feira, julho 31, 2020

Libros do Mes

Cardano de Fernando Corbalán

A History of Western Appreciation of English-translated Tang Poetry de Lan Jiang [E]

Gems of  Chinese Verse de W.J.B. Fletcher [E]

The Practice of English Language Teaching de Jeremy Harmer

*Lenguaje matemático, conjuntos y números de Miguel Delgado e Mª José Muñoz

*Deep Down Things: The Breathtaking Beauty of Particle Physics de Bruce A. Schumm [E]

segunda-feira, julho 06, 2020

Á USC impórtalle un pemento a ensinanza semipresenzal

E non só a ela. Un cotexo sumario dos grados que nesa modalidade ofertan as universidades galegas fornece resultados que se computan cos dedos dunha man. Os poucos que hai son, amais, froito dunha estratexia claramente desesperada por salvar de peche e extinción a grados que non son quen de atraer alumnado presenzal. A ensinanza a distancia amósase, pois, como a derradeira bala na recámara, un desagradábel último recurso ou táboa de salvación ao estilo de Xudas Tadeo.

Persoalmente, non dou entendido a indiferenza destas institucións por un porcentaxe nada desdeñábel de alumnos potenciais, habida conta de que o imparábel declive demográfico da nosa terra vai facer con cada ano que pasa máis e máis difícil que consigan reclutar estudantado nas aulas. Quizaves pesen as inercias tradicionais en institucións que son pola súa natureza reacias a todo tipo de mudanza: as universidades post-humboltiás -híbridos bifrontes de institución docente e investigadora- desexarían poder reducir a ensinanza a mínima potencia (xa a evitan na medida do posíbel os catedráticos; hai unha lóxica profesional tamén nisto, xa que postos e prebendas adxudícanse por criterios estritos de investigación / publicación, e non de alumnos ben ensinados e satisfeitos coas aulas). Unha docencia virtual seguramente aumentaría as horas educativas. Por outro lado, tamén son consciente (téndoo experimentado este ano en carne propia na epidemia en curso) das dificultades de improvisar unha boa docencia a distancia; as universidades poden ter razón en obxetar as improvisacións pouco acertadas da Xunta que xa pretendía ir encarreirando as institucións de ensino superior por estes eidos de xeito semi-permanente. Porén, non é excusa para que as universidades non espabilen dunha vez e comecen a atender as necesidades e a demanda dos sectores, seguramente amplos, da poboación que por motivos laborais e familiares non podemos asistir diariamente ás aulas dunha ensinanza regrada. Fágase con cautela, con formación, con novos medios dotados pola administración; pero comece a facerse dunha vez, sen excusas, sen procastinacións e sen paso de caracol.

domingo, julho 05, 2020

quinta-feira, julho 02, 2020

O Vernero que Foi - Xuño/Xullo '09

Nos dous primeiros meses da canícula do 2009 só conseguín escribir unha soa entrada -ningunha en xullo-. Imaxino que xa rematara os traballos do máster, co que a explicación debe de ser que naquel tempo adicábame a disfrutar ao máximo da compaña da miña wife-to-be, que en setembro tiña que retornar ao Xapón ata que conseguísemos arranxar temas de visado/estudos. A entrada que sí conseguira redactar ía sobre lecturas pendentes, moitas das cales seguen agardando a día de hoxe.

Usando precisamente esa entrada de punto de partida, podo facer un pequeno percorrido sobre prioridades e intereses de lectura e as súas mudanzas en diferentes periodos na vida de FraVernero. Porque tempora mutantur, nos et mutamur in illis.  

Nesa entrada retraíame a outra anterior, do 2006, e da miña bitácora anterior, A Corte de Camelot. A listaxe nese caso é de volumes que quería mercar, máis que de volumes que estaba a ler. Dos once títulos que apuntaba, nove eran de historia (predominando Annales e Marxista); o peso dos meus vellos estudos aínda pairaba recente sobre mín; dos restantes, un era de teoría política posmarxista, e outro de temática clásica.

O contraste coa listaxe do 2009 é moi notorio: os eidos de Clío ficaron case baleiros, con só dous exemplares (e un de historia da arte). A grande maioría (oito) eran lecturas utilitarias para a miña tese nos eidos das novas tecnoloxías, urbanismo e teoría posmoderna. Á marxe ficaban tres libros que lía por hobby e por vicio: literatura popular (Pratchett), Materialismo Cultural e Shakespeare e o tratado filosófico que escribira Bukharin no caldeiro antes de que o fusilaran.

O seguinte pinchacarneiro lévame ao presente. Nestes intres, as miñas lecturas repártense a partes case iguais entre a literatura chinesa e a clásica, cunha presenza menor pero significativa de cousas de matemáticas e ocasionalmente, algún libro para o traballo sobre a ensinanza da língua inglesa.

Unha diferenza de igual grado que a variación temática é a temporal: agora que non son un estudante, dispoño de moito menos tempo para ler, co que me vexo na obriga de ser máis selectivo e de escoller libros pequenos. Asemade, unha novidade considerábel dos tempos que corren é que a maioría dos libros que leo cada mes son en formato virtual.

Mudan os tempos, e nós mudamos con eles. Porén, as vellas temáticas seguen sendo do meu interese. Quizaves remate por impoñerme unha cuota temática de lecturas, reservando alomenos un dos exemplares do mes a aqueles eidos temáticos que teño algo descoidados...