Xa sei que vos tiven algo abandonados este mes, polo que a xeito de pequena compensación, teredes un par de reseñas arredor dun par de volumes que puiden rematar coa chegada das festas. Aquí vai a primeira:
Chiang Yen
John Marney
1981, Twayne's world author's series: China
* * * * * (excelente)
Estupenda presentación, con poemas e biografía, dun poeta chinés medieval
Malia o indubidábel valor, estético da súa obra, o certo é que o poeta Chiang Yen (444-505), coma moitos outros, non conta con moitos textos verquidos á língua de Shakespeare, agás unhas poucas pezas que aparecen nas antoloxías na sección adicada á poesía do periodo das "6 dinastías". Estas época, caracterizada polo caos político, as invasións estranxeiras, o dominio aristocrático e a perda temporal da unidade de China (co norde en mans dos bárbaros e o sur con breves e decadentes dinastías nativas) foi, porén, moi productivo no eido literario e relixioso: permitiu rachar cos dogmatismos e pechazóns da ortodoxia confuciana oficial, e dou tímido comezo á posibilidade de valorar las letras qua letras, pola súa función estética, alén de funcións práctico-moralizantes.
Neste mundo, dacabalo entre tres dinastías e como habelencioso cortesán é no que se move o poeta obxecto deste estudo. John Marney, que seguramente se inspirou nalgún traballo académico previo, debulla a biografía persoal e política de Chiang Yen, e o primeiro que nos chama a atención desta é o xeito en que todos e cada un dos seus patróns morreron asasinados nun periodo de menos de tres décadas. Seguen logo estudos moi concretos sobre partes da súa producción literaria, centrada na poesía lírica (shih): primeiro os poemas de imitación aos de Juan Chi, con soterrados matices políticos, logo outra presada de 30 imitacións de diferentes autores, e unha pequena sección sobre os seus poemas en prosa (fu) antes de pechar cunha breve conclusión.
Característico deste autor será, como podedes imaxinar polo exposto, que é un experto da imitación literaria, motivo da súa sona e dalgunhas anécdotas literarias nas que autores anteriores se lle aparecerían en soños para 'quitarlle' o don poético que anteriormente lle prestaran. Porén, a imitación literaria non estaba para nada estigmatizada no tempo e no espazo que nos ocupa: as consideracións estéticas da tradición literaria chinesa, por oposición á tradición romántica occidental, non valoran en gran cousa a orixinalidade individual, o que non quita que poidamos aprezar (na moi limitada medida que permite sempre a traducción dende linguas distantes) a riqueza metafórica, imaxinista e paralelística de Chiang Yen, e agradecer os esforzo de adaptación de John Marney, só lamentando que non haxa máis libros coma o seu para moitos outros autores chineses, orfos de libro e de traducción.
Sem comentários:
Enviar um comentário