A cidade do Apóstolo, alén de acoller no seu seo a arca plateada cos presuntos restos de Santiago, é de seu unha arca misteriosa de granito labrado e chea de tesouros ocultos e antergos. E malia os anos que teño debullado alá descubríndoos, sempre xorde de cando en cando unha nova revelación. A de hoxe ven da man de Filgueira Valverde, que no seu Adral nos informa (sob o título "Unha xoia do Renacemento Italián en Compostela") dun retábulo garrido e lanzal, tallado en mármore de Carrara e que se atopa no pazo de San Lourenzo, construcción adxacente á carballeira do mesmo nome, no campus sur, e pola que teño pasado diante centos e centos de veces cavilando fuxidíamente no que poderían agochar os seus muros.
A peza en cuestión deseñárase para o convento de San Francisco o Grande, en Sevilla, coma lembranza do finado marqués de Ayamonte don Francisco de Zúñiga e Guzmán. O emparellamento desta casa cos Moscoso e outras vicisitudes posteriores levaron a que no século XIX, a obra en cuestión, froito dos traballos e os días de Bernardo Gaggini, Antonio María di Aprile e Antonio della Scala, rematase por chantar as súas lousas en situal galaico e compostelán. De quixerdes ter máis detalles da obra podedes consultar o artigo denantes citado, máis déixovos eiquí unha lambetada virtual nesta foto da cabeceira da igrexa co retábulo, na que podedes picar para ver os seus trazos máis polo miúdo.
Sem comentários:
Enviar um comentário