[Cando o Glorioso Exército Vermello entraba en Alemania alá por 1945 nunha orxía de sangue, ferro, lume e violacións múltiples, a compaixón cara o odiado inimigo que cometera tódolos excesos imaxinábeis en Rusia era un ben escaso. Non se facían moitos prisioneiros, e dentro destes, unha porcentaxe non trivial remataban de moi mala maneira, como se ve a continuación]
"Un prisioneiro de guerra británico que conseguira escapar, un piloto recollido e levado con eles por unha unidade da Primeira Fronte de Belarus, veu a un soldado mozo das SS obrigado a tocar o piano para os seus captores rusos. Fixéranlle entender claramente con linguaxe de xestos que sería executado no intre en que parase. Conseguiu tocar por dezaséis horas antes de colapsar, saloucando, sobre as teclas. Entón batéronlle forte no lombo e logo arrastrárono fóra e fusilárono".
Antony Beevor, The Fall of Berlin
Sem comentários:
Enviar um comentário