Un dos espazos que máis me gorentou da miña visita á Villa y Corte e que atopei case por casualidade, agachada perto das Cortes e da Carrera de San Jerónimo, foi a casa de Félix Lope de Vega Carpio, 'Fénix de los ingenios' e 'Monstruo de la naturaleza'.
A súa vivenda, conservada de xeito admirábel e amoblada nunha coidadosa restauración histórica, é un museo gratuito que conta, amais con visitas guiadas. Mentres agardabamos pola nosa conductora, podíamos disfrutar do pequeno xardín de modestas dimensións ("mi güertecillo") que o seu dono loubou en varios versos e cartas, e no que se plantaron as mesmas especies e árbores que menciona neses textos. Tamén puidemos aprezar a placa-busto que encasquetou na entrada, fai século e medio, a Real Academia Española.
Non é que tirara moitas fotos, e se vos interesa un percorrido máis detallado, podédelo seguir eiquí; mais algunhas imaxes si que teño para vós; a seguinte, por exemplo, é a do comedor, con boas vistas e cerámica de época...
Esta sala da paso, dun lado, á cociña (anque a guía explicounos amablemente que a verdadeira cociña anterga da casa estaría no piso de abaixo), e doutro a salas de visitas e o dormitorio lopesco. A xoia da visita non é, nembargantes, a súa espartana alcoba, senón o estudio, onde recibía ás visitas e onde debeu escribir algunhas das moitísimas obras que saíron da súa pruma. No lado esquerdo temos algunhas pinturas, incluída a máis famosa do artista, un escritorio e vellos incunables...
No lado oposto hai máis libros aínda e un cómodo braseiro, arredor do cal parolar e facer tertulia nas frías xornadas matritenses (iso sí: imaxino que nen Cervantes nen Góngora estarían convidados...).
Tamén me chamaron poderosamente a atención as portas, igualiñas que as que saen nas Meninas, e que evocan aquel Alcázar dos Austrias tristemente desaparecido, no canto do cal temos hoxe esa horríbel tarta de nata neoclásica e dezaoitesca do Palacio Real. Cada vez que cruzabamos por unha delas, agardaba toparme con Velázquez e verme dentro do cadro, con lexións de turistas, no canto das súas maxestades católicas, a fitar para nós...
Sem comentários:
Enviar um comentário