Co gallo dos exames xa vedes que vos teño algo deixados de lado. Para compensar aquí tedes unha mestura interesante de escrita e pintura (ut pictura poesis, que xa dicía o poeta de Venusia). O texto é un dos anacos dos 'Ensaios dun ocioso' de Yoshida Kenkō do que xa tivemos ocasión de falar noutras ocasión. A imaxe é un dos máis célebres cadros de van Gogh. Un faime de voluntaria (en mín) ou involuntaria (no autor) écfrase do outro...
"Un ermitán dixo unha vez: 'Hai unha cousa á que incluso eu, que renunciei a tódalas ataduras mundanais, lamentaría ter que renunciar: a beleza do ceo'. Podo entender porqué sentía deste xeito".
Sem comentários:
Enviar um comentário